Leśmianator ***

sam!


ich nadek nad beržo!”
čiau!
a terci rozkolność umiało
pusnęła ince,
a okojniże głę urwał przywice
są cie był teście
powierzez piechającą wieniu zie unużonę, oczęśli rinziggy oziu!
prit mąk
do twand, gdzieniazdy wścić mgły.
rwiązanie znie…

O utworze

Aby pokazać innym ten utwór, użyj linku:

Wiersz powstał przez zmiksowanie ze sobą całej liryki z Wolnych Lektur. Spróbuj jeszcze raz, albo zobacz, co jeszcze możesz zamieszać.