Jerzy Liebert

III
Anioł pokoju



— Z dłoni odbieram ci oręż.
    — Więc na zawsze zostanę bezbronny?
— Oręż zawieszam na sercu.
    — Serce małe, ciężar ogromny.
— Z trudu miłość się rodzi.
    — W miłości początek wojny.
— Tej wojnie pokój przewodzi.
    W niej zbrojnego zwycięża bezbronny.
    — Za ręce mnie wiedziesz, dokąd?
    W ciemnościach się mylę i gubię.
— Wytrzymaj poddany próbie.
    — Tyle głosów przeze mnie biegnie,
    Jak w gałęziach w piersiach wiatr dzwoni.
— Wytrzymaj, wicher ulegnie.
    — Ale kto mnie przed myślą obroni,
    W zawiei kto myślą wesprze?
— Anioł Ładu, anioł Harmonii.
    — Skądżeś przyszedł? Pamiętam, żyłem
    Pod dachem, co w słońcu się bielił,
    Matka stała u mej pościeli,
    A Najświętsze Dzieciątko się śmiało.
— Lecz spod dachu serce wyjrzało;
    Nie odegna dziś matka lęku,
    Inna bojaźń przyszła i trwoga,
    Gdy Dzieciątko urosło w Boga.
    — Co czynić? Wszystko za mało.
    Dłoń Twoja jak prawo twarda.
— Niebo w słowie czekać kazało.
    — Lecz dla słowa rośnie pogarda.
    Ręce proszą o czyn dzisiejszy,
    Ręce od słowa silniejsze.
— Ręce z serca podjęły siłę,
    I dla słowa pogardy nie miej:
    Słowa z serca i kłosy z ziemi,
    Jednakowo Bogu są miłe.
    — Więc kiedyż na świecie Bóg da mi
    Przymierze ręki ze słowem?
— Kiedy słowo dotkniesz rękami.
    — Czekałem od Ciebie pokoju.
— A jam cię napełnił szczękiem.
    — Myślałem, że Twoje objęcia
    Są jak mięta wonne i miękkie.
— A trawy zadały cięcia.
    — Myślałem, że jak rzeki czyste,
    Niezatrute potoki ojczyste,
    Dasz mi wodę przaśną i słodką.
— A jam cię płomieniem dotknął.
    — Myślałem, że jak ziemia ciepła,
    Będziesz we mnie szedł o południach,
    Moje rosy wypijesz zimne.
— Jam ci wtedy dał chłód jak studnia.
    — O, czemu tak niepojętą
    Sprawujesz nade mną władzę
    I skrzydeł Twych dotyk bolesny?
— Bo cię kocham i do jutra prowadzę.
    — Więc jest jutro i dzień przed nami,
    Więc wyjdę z pustki i nocy?
— Dzień przed tobą jak próg drewniany.
    — Więc ukochać jest w mojej mocy?
— Ukochałeś, bom ciebie zranił.
    — Więc jest pokój i ład najwyższy?
— Jest Pokój i Ład niedoli.
    — Więc ucisza się serce ludzkie?
— Tak, lecz serce do śmierci boli.
    — Odpowiedz. — A jeśli zdradzisz?
— Odpowiadam. Niech Bóg prowadzi.




-----
Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, dostępna jest na stronie wolnelektury.pl.
Wersja lektury w opracowaniu merytorycznym i krytycznym (przypisy i motywy) dostępna jest na stronie http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/gusla-iii-aniol-pokoju.

Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Wolne Lektury.

Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur.
Ten utwór jest w domenie publicznej.
Wszystkie materiały dodatkowe (przypisy, motywy literackie) są udostępnione na Licencji Wolnej Sztuki 1.3: https://artlibre.org/licence/lal/pl/
Fundacja Wolne Lektury zastrzega sobie prawa do wydania krytycznego zgodnie z art. Art.99(2) Ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.
Wykorzystując zasoby z Wolnych Lektur, należy pamiętać o zapisach licencji oraz zasadach, które spisaliśmy w Zasadach wykorzystania Wolnych Lektur: https://wolnelektury.pl/info/zasady-wykorzystania/
Zapoznaj się z nimi, zanim udostępnisz dalej nasze książki.

Tekst opracowany na podstawie: Jerzy Liebert, Gusła, Nakładem Księgarni F. Hoesicka, Warszawa, 1938

Wydawca: Fundacja Nowoczesna Polska

Publikacja  zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl).  Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza  pochodzącego ze zbiorów BŚ.

Opracowanie redakcyjne i przypisy: Gąssowska Hanna, Dorota Kowalska, Marta Niedziałkowska.