Tag

HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept

{
    "name": "Aleksander Puszkin",
    "url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/aleksander-puszkin/",
    "sort_key": "puszkin aleksander",
    "description": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 6 czerwca 1799 w Moskwie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 10 lutego 1837 w Petersburgu<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Rusłan i Ludmiła</i> (1820), <i>Jeniec Kaukazu</i> (1822), <i>Borys Godunow</i> (1831),\r\n<i>Eugeniusz Oniegin</i> (1833), <i>Jeździec miedziany</i> (1833), <i>Dama pikowa</i> (1834)\r\n\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Najwybitniejszy obok Lermontowa autor rosyjskiego romantyzmu. Urodzony w rodzinie szlacheckiej, nauczany początkowo przez francuskich guwernerów, kształcił się w ekskluzywnym Liceum w Carskim Siole. Wcześnie zainteresował się poezją, tworząc drobne utwory w stylu klasycystycznym i preromantycznym. Jego fascynacja bajronizmem zaowocowała w 1820 roku baśniowym poematem <i>Rusłan i Ludmiła</i>. Za krążące w odpisach wiersze, krytykujące despotyczne rządy carskie, został zesłany na południe Rosji, gdzie napisał kolejne poematy romantyczne, związane z Krymem i Kaukazem. W tym czasie rozpoczął także pracę nad obszernym poematem dygresyjnym <i>Eugeniusz Oniegin</i>. W roku 1824 jego karę złagodzono na odosobnienie w wiejskim majątku rodziców, gdzie kontynuował pisanie <i>Oniegina</i> i stworzył <i>Borysa Godunowa</i>, pierwszą rosyjską tragedię romantyczną. W 1826 roku zezwolono mu na powrót do Moskwy, w 1831 poślubił Natalię Gonczarową i przeprowadził się do Petersburga. Tam intensywnie zajął się prozą oraz tematyką historyczną, pisząc m.in. polemikę z <i>Ustępem III części Dziadów</i> Mickiewicza: poemat historiozoficzny <i>Jeździec miedziany</i>. W 1837 roku został ciężko ranny w pojedynku w obronie honoru żony, zmarł dwa dni później.\r\n</p>",
    "description_pl": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 6 czerwca 1799 w Moskwie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 10 lutego 1837 w Petersburgu<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Rusłan i Ludmiła</i> (1820), <i>Jeniec Kaukazu</i> (1822), <i>Borys Godunow</i> (1831),\r\n<i>Eugeniusz Oniegin</i> (1833), <i>Jeździec miedziany</i> (1833), <i>Dama pikowa</i> (1834)\r\n\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Najwybitniejszy obok Lermontowa autor rosyjskiego romantyzmu. Urodzony w rodzinie szlacheckiej, nauczany początkowo przez francuskich guwernerów, kształcił się w ekskluzywnym Liceum w Carskim Siole. Wcześnie zainteresował się poezją, tworząc drobne utwory w stylu klasycystycznym i preromantycznym. Jego fascynacja bajronizmem zaowocowała w 1820 roku baśniowym poematem <i>Rusłan i Ludmiła</i>. Za krążące w odpisach wiersze, krytykujące despotyczne rządy carskie, został zesłany na południe Rosji, gdzie napisał kolejne poematy romantyczne, związane z Krymem i Kaukazem. W tym czasie rozpoczął także pracę nad obszernym poematem dygresyjnym <i>Eugeniusz Oniegin</i>. W roku 1824 jego karę złagodzono na odosobnienie w wiejskim majątku rodziców, gdzie kontynuował pisanie <i>Oniegina</i> i stworzył <i>Borysa Godunowa</i>, pierwszą rosyjską tragedię romantyczną. W 1826 roku zezwolono mu na powrót do Moskwy, w 1831 poślubił Natalię Gonczarową i przeprowadził się do Petersburga. Tam intensywnie zajął się prozą oraz tematyką historyczną, pisząc m.in. polemikę z <i>Ustępem III części Dziadów</i> Mickiewicza: poemat historiozoficzny <i>Jeździec miedziany</i>. W 1837 roku został ciężko ranny w pojedynku w obronie honoru żony, zmarł dwa dni później.\r\n</p>",
    "plural": "",
    "genre_epoch_specific": false,
    "adjective_feminine_singular": "",
    "adjective_nonmasculine_plural": "",
    "genitive": "",
    "collective_noun": ""
}