GET /api/authors/eleonora-kalkowska/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept

{
    "name": "Eleonora Kalkowska",
    "url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/eleonora-kalkowska/",
    "sort_key": "kalkowska eleonora",
    "description": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        22 czerwca 1883\n      \n      \n        w\n        \n          Warszawie\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        21 lipca 1937\n      \n      \n        w\n        \n          Berno\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Głód życia</i> (1904), <i>Die Oktave</i> (1912), <i>Der Rauch des Opfers</i> (1916), <i>März</i> (1928), <i>Katharina</i> (1929), <i>Zeitungsnotizen</i> (1932), <i>Josef</i> (1929), <i>Minus x Minus = Plus!</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Polsko-niemiecka dramatopisarka, prozaiczka, poetka i aktorka, żona polskiego dyplomaty Marcelego Szaroty. Wychowana w rodzinie dwujęzycznej, tworzyła dzieła w języku polskim i niemieckim. Duży wpływ na jej rozwój artystyczny miała niemiecka część rodziny ze strony matki, związana ze środowiskiem teatralnym. Jako pisarka debiutowała w 1904 roku zbiorem opowiadań utrzymanych w estetyce młodopolskiej pt. <i>Głód życia</i>, bliskich filozofii Nietzschego i Bergsona, odznaczających się oryginalnością konwencji. W 1908 roku rozpoczęła studia aktorskie w Berlinie, w szkole Maxa Reinhardta. Po ich ukończeniu otrzymała angaże w teatrach w Breslau i Berlinie, do którego przeprowadziła się w 1912 roku. Po polskojęzycznym debiucie prozatorskim Kalkowska tworzyła wyłącznie w języku niemieckim. W 1912 roku wydała tomik poezji miłosnej <i>Die Oktave</i>. <i>Kolejny tom</i>, opublikowany w 1916 roku <i>Der Rauch des Opfers</i>, stanowi istotny manifest pacyfistyczny o charakterze ponadnarodowym i feministycznym, oddający trudną sytuację kobiet w czasie wojny --- pogrążonych w żałobie matek, żon, narzeczonych żołnierzy. Jako autorka dramatów w duchu niemieckiego ,,Zeittheater\" poruszała aktualne problemy społeczne i polityczne, na przykład w sławnych ówcześnie dramatach <i>Josef</i> (<i>Sprawa Jakubowskiego</i>, 1929) i <i>Zeitungsnotizen</i> (<i>Doniesienia drobne</i>, 1932).<br>\r\n</p>\n",
    "description_pl": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        22 czerwca 1883\n      \n      \n        w\n        \n          Warszawie\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        21 lipca 1937\n      \n      \n        w\n        \n          Berno\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Głód życia</i> (1904), <i>Die Oktave</i> (1912), <i>Der Rauch des Opfers</i> (1916), <i>März</i> (1928), <i>Katharina</i> (1929), <i>Zeitungsnotizen</i> (1932), <i>Josef</i> (1929), <i>Minus x Minus = Plus!</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Polsko-niemiecka dramatopisarka, prozaiczka, poetka i aktorka, żona polskiego dyplomaty Marcelego Szaroty. Wychowana w rodzinie dwujęzycznej, tworzyła dzieła w języku polskim i niemieckim. Duży wpływ na jej rozwój artystyczny miała niemiecka część rodziny ze strony matki, związana ze środowiskiem teatralnym. Jako pisarka debiutowała w 1904 roku zbiorem opowiadań utrzymanych w estetyce młodopolskiej pt. <i>Głód życia</i>, bliskich filozofii Nietzschego i Bergsona, odznaczających się oryginalnością konwencji. W 1908 roku rozpoczęła studia aktorskie w Berlinie, w szkole Maxa Reinhardta. Po ich ukończeniu otrzymała angaże w teatrach w Breslau i Berlinie, do którego przeprowadziła się w 1912 roku. Po polskojęzycznym debiucie prozatorskim Kalkowska tworzyła wyłącznie w języku niemieckim. W 1912 roku wydała tomik poezji miłosnej <i>Die Oktave</i>. <i>Kolejny tom</i>, opublikowany w 1916 roku <i>Der Rauch des Opfers</i>, stanowi istotny manifest pacyfistyczny o charakterze ponadnarodowym i feministycznym, oddający trudną sytuację kobiet w czasie wojny --- pogrążonych w żałobie matek, żon, narzeczonych żołnierzy. Jako autorka dramatów w duchu niemieckiego ,,Zeittheater\" poruszała aktualne problemy społeczne i polityczne, na przykład w sławnych ówcześnie dramatach <i>Josef</i> (<i>Sprawa Jakubowskiego</i>, 1929) i <i>Zeitungsnotizen</i> (<i>Doniesienia drobne</i>, 1932).<br>\r\n</p>\n",
    "plural": "",
    "genre_epoch_specific": false,
    "adjective_feminine_singular": "",
    "adjective_nonmasculine_plural": "",
    "genitive": "Eleonory Kalkowskiej",
    "collective_noun": ""
}