HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Eliza Orzeszkowa",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/eliza-orzeszkowa/",
"sort_key": "orzeszkowa eliza",
"description": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 18 maja 1910 r. w Grodnie<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Nad Niemnem</i> (1888), <i>Cham</i> (1888), <i>Meir Ezofowicz</i> (1878), <i>Gloria victis</i> (1910), <i>Dobra pani</i> (1873), <i>A...B...C...</i> (1873), <i>Niziny</i> (1885), <i>Dziurdziowie</i> (1885)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (<i>Marta</i> 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: <i>Kilka uwag nad powieścią</i> (1866) i <i>Listy o literaturze</i> (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (<i>Nad Niemnem</i>), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (<i>Dziurdziowie</i>). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie <i>O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle</i> (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom <i>Gloria victis</i>). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, <i>Nad Niemnem</i>, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem <i>Bluszcz</i>. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. <br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Bartłomiej Sandomierski</li></ul>",
"description_pl": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 6 czerwca 1841 r. w Miłkowszczyźnie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 18 maja 1910 r. w Grodnie<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Nad Niemnem</i> (1888), <i>Cham</i> (1888), <i>Meir Ezofowicz</i> (1878), <i>Gloria victis</i> (1910), <i>Dobra pani</i> (1873), <i>A...B...C...</i> (1873), <i>Niziny</i> (1885), <i>Dziurdziowie</i> (1885)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Polska pisarka nurtu pozytywizmu znana pod nazwiskiem męża, Piotra Orzeszko, nazwisko rodowe: Korwin-Pawłowska. Publikowała pod pseudonimami: E.O., Bąk, Wa-Lit-No, Li...ka, Gabriela, Litwinka. Pierwszymi jej tekstami były powieści tendencyjne (<i>Marta</i> 1873); cele swojej wczesnej twórczości przedstawiła w rozprawach: <i>Kilka uwag nad powieścią</i> (1866) i <i>Listy o literaturze</i> (1873). Drugim etapem pisarskim Orzeszkowej był realizm (<i>Nad Niemnem</i>), oscylujący niekiedy w kierunku naturalizmu (<i>Dziurdziowie</i>). Teoretycznoliterackie opracowanie założeń powieści realistycznej znalazło się w rozprawie <i>O powieściach T.T. Jeża z rzutem oka na powieść w ogóle</i> (1879). Późne utwory noszą cechy prozy modernistycznej (tom <i>Gloria victis</i>). Najsłynniejsza powieść Orzeszkowej, <i>Nad Niemnem</i>, dotyczy tematu tożsamości narodowej, będąc jednocześnie uczczeniem powstania styczniowego, w którym autorka czynnie brała udział. Samo powstanie było bardzo ważną częścią jej życia - w swoim domu ukrywała ostatniego dyktatora tego zrywu narodowego, Romualda Traugutta, osobiście też organizowała zaopatrzenie i pomoc lekarską dla powstańców. Pisarka utrzymywała ścisłe kontakty ze środowiskiem literackim: M. Konopnicka była jej bliską przyjaciółką jeszcze z pensji; ożywiona korespondencja łączyła Orzeszkową z L. Méyetem i Z. Miłkowskim; była związana z tygodnikiem <i>Bluszcz</i>. Nominowana do Nagrody Nobla w 1905 r., przegrała jednak z H. Sienkiewiczem. Twierdziła, że literatura powinna odpowiadać za los społeczeństwa. <br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Bartłomiej Sandomierski</li></ul>",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}