Tag

HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept

{
    "name": "Guido Gozzano",
    "url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/guido-gozzano/",
    "sort_key": "gozzano guido",
    "description": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        19 grudnia 1883\n      \n      \n        w\n        \n          Turyn\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        9 sierpnia 1916\n      \n      \n        w\n        \n          Turyn\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> zbiory wierszy <i>La via del rifugio</i> (<i>Droga ucieczki</i>), <i>I colloqui</i> (<i>Rozmowy</i>)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Guido Gozzano wychował się na lekturze dzieł Gabriela D’Annunzia i Giovanniego Pascolego, potem czerpał inspiracje z belgijskich i francuskich symbolistów, jak Maurice Maeterlinck, Georges Rodenbach i Jules Laforgue’a, w końcu wykształcił swoje własne poetycko-estetyczne credo i tworzył w poetyce tak zwanych zmierzchowców; choć nie wypracowali oni nigdy żadnego spójnego programu, to łączyły ich wspólne upodobania estetyczno-poetyckie i skłonność do podejmowania podobnych motywów w swojej twórczości: odżegnywali się od tradycji włoskiej liryki, obca im była kwiecista retoryka, opisywali zwyczajną codzienność, w ich wierszach dominowały poczucie niezadowolenia, nuda dnia powszedniego, monotonia mieszczańskiej egzystencji i tęsknota za tym, co bezpowrotnie utracone. Za życia Gozzano opublikował dwa zbiory wierszy: <i>La via del rifugio</i> (<i>Droga ucieczki</i>) z 1907 roku i <i>I colloqui</i> (<i>Rozmowy</i>) z roku 1911. W 1912 odbył podróż do Indii, miał bowiem nadzieję, że tamtejszy klimat pomoże w leczeniu gruźlicy. Owocem tej podróży były zapiski zatytułowane <i>Verso la cuna del mondo</i> (<i>Podróż do kolebki świata</i>). Walkę z gruźlicą poeta przegrał w wieku zaledwie 32 lat.<br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Marcin Wyrembelski</li></ul>\n",
    "description_pl": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        19 grudnia 1883\n      \n      \n        w\n        \n          Turyn\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        9 sierpnia 1916\n      \n      \n        w\n        \n          Turyn\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> zbiory wierszy <i>La via del rifugio</i> (<i>Droga ucieczki</i>), <i>I colloqui</i> (<i>Rozmowy</i>)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Guido Gozzano wychował się na lekturze dzieł Gabriela D’Annunzia i Giovanniego Pascolego, potem czerpał inspiracje z belgijskich i francuskich symbolistów, jak Maurice Maeterlinck, Georges Rodenbach i Jules Laforgue’a, w końcu wykształcił swoje własne poetycko-estetyczne credo i tworzył w poetyce tak zwanych zmierzchowców; choć nie wypracowali oni nigdy żadnego spójnego programu, to łączyły ich wspólne upodobania estetyczno-poetyckie i skłonność do podejmowania podobnych motywów w swojej twórczości: odżegnywali się od tradycji włoskiej liryki, obca im była kwiecista retoryka, opisywali zwyczajną codzienność, w ich wierszach dominowały poczucie niezadowolenia, nuda dnia powszedniego, monotonia mieszczańskiej egzystencji i tęsknota za tym, co bezpowrotnie utracone. Za życia Gozzano opublikował dwa zbiory wierszy: <i>La via del rifugio</i> (<i>Droga ucieczki</i>) z 1907 roku i <i>I colloqui</i> (<i>Rozmowy</i>) z roku 1911. W 1912 odbył podróż do Indii, miał bowiem nadzieję, że tamtejszy klimat pomoże w leczeniu gruźlicy. Owocem tej podróży były zapiski zatytułowane <i>Verso la cuna del mondo</i> (<i>Podróż do kolebki świata</i>). Walkę z gruźlicą poeta przegrał w wieku zaledwie 32 lat.<br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Marcin Wyrembelski</li></ul>\n",
    "plural": "",
    "genre_epoch_specific": false,
    "adjective_feminine_singular": "",
    "adjective_nonmasculine_plural": "",
    "genitive": "Guido Gozzano",
    "collective_noun": ""
}