GET /api/authors/jaroslaw-lipszyc/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Jarosław Lipszyc",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/jaroslaw-lipszyc/",
"sort_key": "lipszyc jarosl~0aw",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 1975 r.\n \n \n w\n \n Polska\n \n \n </dd>\n \n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>bólion w kostce</i> (1997), <i>Poczytalnia</i> (2000), <i>Mnemotechniki</i> (2008)<br>\r\n</dd></dl>\r\n\r\n<p>Poeta, współautor manifestu neolingwistycznego (grudzień 2002), w 8 numerze „Mebli” ogłosił był śmierć neolingwizmu (styczeń 2005). Działacz na rzecz wolnego dostępu do dóbr kultury oraz nowoczesnych form edukacji, prezes Fundacji Nowoczesna Polska. Pracował jako dziennikarz, założył pismo „Meble”, w latach 2002-2006 był liderem zespołu „Usta” i autorem tekstów śpiewanych przez zespół piosenek.</p>\r\n\r\n<p>Jako poeta testuje granice wytrzymałości języka, niejednokrotnie operując metaforami kojarzącymi ze sobą słowa bardziej ze względu na brzmienie niż znaczenie, neologizmami usiłującymi ogarnąć więcej niż jedno znaczenie i przerzutniowym tokiem wiersza.</p>\r\n\r\n<p>Ostatnia jak dotąd książka poetycka Lipszyca, <i>Mnemotechniki</i> (2008), to przykład poetyki remiksu: wiersze zostały sklejone z fraz zaczerpniętych z artykułów z Wikipedii. Kilka z nich autor tworzył ponadto publicznie, zmieniając akt pisania, z reguły uznawany za prywatny, w performance dziejący się na oczach widzów. W czasopiśmie „artPapier” 15/16 (2008) Paweł Lekszycki zrecenzował książkę stosując zbliżoną technikę: <a href=\"http://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=65&artykul=1506\">Zobacz tutaj</a></p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 1975 r.\n \n \n w\n \n Polska\n \n \n </dd>\n \n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>bólion w kostce</i> (1997), <i>Poczytalnia</i> (2000), <i>Mnemotechniki</i> (2008)<br>\r\n</dd></dl>\r\n\r\n<p>Poeta, współautor manifestu neolingwistycznego (grudzień 2002), w 8 numerze „Mebli” ogłosił był śmierć neolingwizmu (styczeń 2005). Działacz na rzecz wolnego dostępu do dóbr kultury oraz nowoczesnych form edukacji, prezes Fundacji Nowoczesna Polska. Pracował jako dziennikarz, założył pismo „Meble”, w latach 2002-2006 był liderem zespołu „Usta” i autorem tekstów śpiewanych przez zespół piosenek.</p>\r\n\r\n<p>Jako poeta testuje granice wytrzymałości języka, niejednokrotnie operując metaforami kojarzącymi ze sobą słowa bardziej ze względu na brzmienie niż znaczenie, neologizmami usiłującymi ogarnąć więcej niż jedno znaczenie i przerzutniowym tokiem wiersza.</p>\r\n\r\n<p>Ostatnia jak dotąd książka poetycka Lipszyca, <i>Mnemotechniki</i> (2008), to przykład poetyki remiksu: wiersze zostały sklejone z fraz zaczerpniętych z artykułów z Wikipedii. Kilka z nich autor tworzył ponadto publicznie, zmieniając akt pisania, z reguły uznawany za prywatny, w performance dziejący się na oczach widzów. W czasopiśmie „artPapier” 15/16 (2008) Paweł Lekszycki zrecenzował książkę stosując zbliżoną technikę: <a href=\"http://artpapier.com/index.php?page=artykul&wydanie=65&artykul=1506\">Zobacz tutaj</a></p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Jarosława Lipszyca",
"collective_noun": ""
}