HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "José Echegaray y Eizaguirre",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/jose-echegaray-y-eizaguirre/",
"sort_key": "echegaray y eizaguirre jose~0",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 19 kwietnia 1832\n \n \n w\n \n Madrycie\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 14 września 1916\n \n \n w\n \n Madrycie\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>Galeotto</i>\n (1881)\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Hiszpański inżynier i matematyk, dramaturg, polityk konserwatywny. Syn profesora filologii klasycznej, dzieciństwo spędził w Murcji. W wieku 14 lat przeniósł się do Madrytu, gdzie ukończył szkołę średnią i podjął studia na politechnice; w wieku 20 lat uzyskał dyplom inżyniera budownictwa. Po przeprowadzce do Almerii i Granady podjął pracę jako wykładowca matematyki i fizyki. W roku 1864, mając 32 lata, został wybrany członkiem Królewskiej Akademii Nauk Ścisłych. W swojej karierze naukowca i nauczyciela opublikował wiele prac z zakresu matematyki i fizyki matematycznej, jest uważany za największego hiszpańskiego matematyka XIX wieku.</p>\r\n\r\n<p>W roku 1868, kiedy obalono monarchię, zrezygnował z posady profesorskiej na rzecz zaproponowanego mu stanowiska w rządzie rewolucyjnym. Został mianowany dyrektorem generalnym robót publicznych, następnie ministrem robót publicznych (1870 i 1872) oraz ministrem finansów (1872-73, 1874). Po restauracji Burbonów odszedł z polityki, aby poświęcić się literaturze. W 1905 roku powrócił ponownie na urząd ministra finansów.</p>\r\n\r\n<p>W 1865 roku rozpoczął działalność literacką sztuką <i>La Hija natural</i> (Córka naturalna), choć wówczas jej nie wydał. Debiutował dopiero w roku 1874, w wieku 42 lat, sztuką <i>El libro talonario</i> (Książeczka czekowa), uważaną za początek jego twórczości jako dramaturga. Był autorem bardzo płodnym, napisał ponad 60 sztuk teatralnych, zyskując dzięki przekładom i adaptacjom wielką popularność w całej Europie. W swoich dramatach kontynuował tradycje klasycznego teatru hiszpańskiego, koncentrując się na konfliktach moralnych związanych z powinnościami: wiernością małżeńską, honorem, rycerskością. W późniejszych jego sztukach zauważalne są wpływy twórczości Henrika Ibsena.</p>\r\n\r\n<p>Jego najsłynniejsza sztuka to napisany białym wierszem neoromantyczny melodramat <i>El gran Galeoto</i> (1881), którego polska adaptacja, stworzona na bazie niemieckiej przeróbki, ukazała się pod tytułem <i>Galeotto</i>.</p>\r\n\r\n<p>W roku 1896 został wybrany członkiem Hiszpańskiej Akademii Królewskiej. W roku 1904 wraz z prowansalskim poetą Frédérikiem Mistralem otrzymał literacką Nagrodę Nobla, przyznaną mu za „liczne zasługi dla odrodzenia tradycji hiszpańskiego dramatu”. Stał się tym samym pierwszym Hiszpanem, który otrzymał Nagrodę Nobla.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 19 kwietnia 1832\n \n \n w\n \n Madrycie\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 14 września 1916\n \n \n w\n \n Madrycie\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>Galeotto</i>\n (1881)\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Hiszpański inżynier i matematyk, dramaturg, polityk konserwatywny. Syn profesora filologii klasycznej, dzieciństwo spędził w Murcji. W wieku 14 lat przeniósł się do Madrytu, gdzie ukończył szkołę średnią i podjął studia na politechnice; w wieku 20 lat uzyskał dyplom inżyniera budownictwa. Po przeprowadzce do Almerii i Granady podjął pracę jako wykładowca matematyki i fizyki. W roku 1864, mając 32 lata, został wybrany członkiem Królewskiej Akademii Nauk Ścisłych. W swojej karierze naukowca i nauczyciela opublikował wiele prac z zakresu matematyki i fizyki matematycznej, jest uważany za największego hiszpańskiego matematyka XIX wieku.</p>\r\n\r\n<p>W roku 1868, kiedy obalono monarchię, zrezygnował z posady profesorskiej na rzecz zaproponowanego mu stanowiska w rządzie rewolucyjnym. Został mianowany dyrektorem generalnym robót publicznych, następnie ministrem robót publicznych (1870 i 1872) oraz ministrem finansów (1872-73, 1874). Po restauracji Burbonów odszedł z polityki, aby poświęcić się literaturze. W 1905 roku powrócił ponownie na urząd ministra finansów.</p>\r\n\r\n<p>W 1865 roku rozpoczął działalność literacką sztuką <i>La Hija natural</i> (Córka naturalna), choć wówczas jej nie wydał. Debiutował dopiero w roku 1874, w wieku 42 lat, sztuką <i>El libro talonario</i> (Książeczka czekowa), uważaną za początek jego twórczości jako dramaturga. Był autorem bardzo płodnym, napisał ponad 60 sztuk teatralnych, zyskując dzięki przekładom i adaptacjom wielką popularność w całej Europie. W swoich dramatach kontynuował tradycje klasycznego teatru hiszpańskiego, koncentrując się na konfliktach moralnych związanych z powinnościami: wiernością małżeńską, honorem, rycerskością. W późniejszych jego sztukach zauważalne są wpływy twórczości Henrika Ibsena.</p>\r\n\r\n<p>Jego najsłynniejsza sztuka to napisany białym wierszem neoromantyczny melodramat <i>El gran Galeoto</i> (1881), którego polska adaptacja, stworzona na bazie niemieckiej przeróbki, ukazała się pod tytułem <i>Galeotto</i>.</p>\r\n\r\n<p>W roku 1896 został wybrany członkiem Hiszpańskiej Akademii Królewskiej. W roku 1904 wraz z prowansalskim poetą Frédérikiem Mistralem otrzymał literacką Nagrodę Nobla, przyznaną mu za „liczne zasługi dla odrodzenia tradycji hiszpańskiego dramatu”. Stał się tym samym pierwszym Hiszpanem, który otrzymał Nagrodę Nobla.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}