HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Józef Siemiradzki",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/jozef-siemiradzki/",
"sort_key": "siemiradzki jo~0zef",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 28 marca 1858\n \n \n w\n \n Charków\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 12 grudnia 1933\n \n \n w\n \n Warszawie\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>Z Warszawy do równika. Wrażenia z podróży po Ameryce Południowej odbytej w latach 1882–83</i>, \n \n <i>Za morze!</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Polski geolog i paleontolog, podróżnik i działacz organizacji emigracyjnych. Wcześnie osierocony przez matkę, wychował się w domu swojego stryja Hipolita, ojca znanego malarza Henryka Siemiradzkiego. W roku 1871 jego rodzina przesiedliła się do Warszawy, gdzie w 1878 roku Józef Siemiradzki ukończył gimnazjum, a następnie podjął studia geologiczne na uniwersytecie w Dorpacie (ob. Tartu w Estonii). Podczas studiów został mianowany asystentem przy katedrze mineralogii i geologii. W roku 1881 ukończył uniwersytet i po odbyciu służby wojskowej wyjechał na rok w towarzystwie zoologa Jana Sztolcmana na francuskie Małe Antyle oraz do Ekwadoru, gdzie prowadzili badania Andów, gromadzili próbki geologiczne i okazy fauny. Opis tej podróży Siemiradzki wydał w roku 1883 w książce <i>Z Warszawy do równika</i>, zaś wyniki naukowe opublikował w dwóch pracach, na podstawie których uzyskał na Uniwersytecie Dorpackim magisterium (1884) oraz doktorat (1885). Wróciwszy do Warszawy, przez kilka lat pracował nad geologią Polski, w roku 1887 wyjechał do Lwowa, gdzie jako docent prywatny wykładał geologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza.</p>\r\n\r\n<p>W okresie emigracyjnej tzw. gorączki brazylijskiej Siemiradzki nawiązał współpracę z organizacjami wychodźczymi. Na prośbę działaczy lwowskich w 1891 roku wspólnie z Witoldem Łaźniewskim i Antonim Hemplem odbył wyprawę do Brazylii, Urugwaju, Chile i Paragwaju, głównie w celu sprawdzenia na miejscu sytuacji emigrantów polskich, a także przeprowadzenia terenowych badań naukowych. Po powrocie do kraju opublikował opis tej podróży w dwóch książkach: <i>Za morze</i> oraz <i>Na kresach cywilizacji</i>. W 1895 roku powtórnie udał się do Brazylii, wysłany z misją dyplomatyczną przez Sejm Galicyjski; rezultat tej wyprawy opublikował w książce <i>Szlakiem wychodźców</i>. W roku 1901 uzyskał profesurę geologii i paleontologii Uniwersytetu Lwowskiego. W latach 1903–09 wydał podręcznik do nauki geologii: dwutomową monografię <i>Geologia ziem polskich </i>.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 28 marca 1858\n \n \n w\n \n Charków\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 12 grudnia 1933\n \n \n w\n \n Warszawie\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>Z Warszawy do równika. Wrażenia z podróży po Ameryce Południowej odbytej w latach 1882–83</i>, \n \n <i>Za morze!</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Polski geolog i paleontolog, podróżnik i działacz organizacji emigracyjnych. Wcześnie osierocony przez matkę, wychował się w domu swojego stryja Hipolita, ojca znanego malarza Henryka Siemiradzkiego. W roku 1871 jego rodzina przesiedliła się do Warszawy, gdzie w 1878 roku Józef Siemiradzki ukończył gimnazjum, a następnie podjął studia geologiczne na uniwersytecie w Dorpacie (ob. Tartu w Estonii). Podczas studiów został mianowany asystentem przy katedrze mineralogii i geologii. W roku 1881 ukończył uniwersytet i po odbyciu służby wojskowej wyjechał na rok w towarzystwie zoologa Jana Sztolcmana na francuskie Małe Antyle oraz do Ekwadoru, gdzie prowadzili badania Andów, gromadzili próbki geologiczne i okazy fauny. Opis tej podróży Siemiradzki wydał w roku 1883 w książce <i>Z Warszawy do równika</i>, zaś wyniki naukowe opublikował w dwóch pracach, na podstawie których uzyskał na Uniwersytecie Dorpackim magisterium (1884) oraz doktorat (1885). Wróciwszy do Warszawy, przez kilka lat pracował nad geologią Polski, w roku 1887 wyjechał do Lwowa, gdzie jako docent prywatny wykładał geologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza.</p>\r\n\r\n<p>W okresie emigracyjnej tzw. gorączki brazylijskiej Siemiradzki nawiązał współpracę z organizacjami wychodźczymi. Na prośbę działaczy lwowskich w 1891 roku wspólnie z Witoldem Łaźniewskim i Antonim Hemplem odbył wyprawę do Brazylii, Urugwaju, Chile i Paragwaju, głównie w celu sprawdzenia na miejscu sytuacji emigrantów polskich, a także przeprowadzenia terenowych badań naukowych. Po powrocie do kraju opublikował opis tej podróży w dwóch książkach: <i>Za morze</i> oraz <i>Na kresach cywilizacji</i>. W 1895 roku powtórnie udał się do Brazylii, wysłany z misją dyplomatyczną przez Sejm Galicyjski; rezultat tej wyprawy opublikował w książce <i>Szlakiem wychodźców</i>. W roku 1901 uzyskał profesurę geologii i paleontologii Uniwersytetu Lwowskiego. W latach 1903–09 wydał podręcznik do nauki geologii: dwutomową monografię <i>Geologia ziem polskich </i>.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}