HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Józef Wybicki",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/jozef-wybicki/",
"sort_key": "wybicki jo~0zef",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 29 września 1747\n \n \n w\n \n Będomin\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 10 marca 1822\n \n \n w\n \n Manieczki\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Myśli polityczne o wolności cywilnej</i> (1775-1776), <i>Listy patriotyczne do eks-kanclerza Zamoyskiego</i> (1777-1778), <i>Zygmunt August</i> (tragedia, 1779), <i>Kulig</i> (komedia, 1783), <i>Szlachcic mieszczaninem</i> (komedia, 1791), <i>Polka, czyli oblężenie Trembowli</i> (opera, 1788), <i>Pieśń legionów polskich we Włoszech</i> (1797)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Działacz polityczny, publicysta, dramatopisarz, pamiętnikarz, poeta.\r\nPierwsze nauki pobierał w kolegium jezuickim (1755-1763); relegowany\r\nza próbę wzniecenia buntu, podjął pracę w kancelarii sądu, co\r\nzapoczątkowało jego praktykę prawniczą, którą kontynuował później\r\nprzez wiele lat z oddaniem i sumiennością. Mając dwadzieścia lat\r\nrozpoczął działalność polityczną jako poseł na sejm 1767-1768 (tzw.\r\nRepninowski), podczas którego wniósł protest przeciw ingerencji Rosji\r\nw sprawy polskie, mianowicie porwaniu senatorów i próbom zastraszania\r\nposłów. Przyłączył się do konfederacji barskiej (1768-1772), jeździł\r\nz misjami dyplomatycznymi, starając się uzyskać poparcie dla\r\nkonfederatów, walczył w bitwie pod Kcynią, uzyskał stopień pułkownika.\r\nW latach 1770-1772 studiował incognito prawo w Lejdzie. W okresie\r\nmiędzyrozbiorowym wspierał obóz króla, piastował urzędy państwowe,\r\nwspółpracował z Komisją Edukacji Narodowej i był gościem obiadów\r\nczwartkowych; publikował prace na temat prawodawstwa, wraz z Andrzejem\r\nZamoyskim opracowywał <i>Zbiór praw sądowych</i> (wyd. 1778). W swoich\r\npismach krytykował ,,nierządność\" Rzeczypospolitej spowodowaną\r\nanarchią wśród szlachty i samowolą magnaterii; propagował niezbędne\r\nreformy, m.in. wprowadzenie oczynszowania chłopów zamiast pańszczyzny.\r\nW 1793, został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Należał do władz\r\npowstańczych podczas insurekcji kościuszkowskiej, nie walcząc z bronią\r\nw ręku. Towarzyszył gen. Janowi Henrykowi Dąbrowskiemu w wyprawie\r\nwielkopolskiej, następnie na emigracji współorganizował Legiony\r\nPolskie we Włoszech, w 1797 r. napisał słowa pieśni legionów, zw.\r\nMazurkiem Dąbrowskiego, która stała się po odzyskaniu niepodległości\r\nPolski hymnem państwowym. Brał udział w kampanii napoleońskiej; jego\r\nstarszy syn, Łukasz, zmarł z powodu ran odniesionych w bitwie pod\r\nWagram (1809). Wybicki aktywnie działał na rzecz utworzenia Księstwa\r\nWarszawskiego, następnie włączył się w działalność państwotwórczą. W\r\n1807 r. został odznaczony przez cesarza Napoleona złotym krzyżem Legii\r\nHonorowej, a przez księcia warszawskiego (i króla saskiego zarazem)\r\nFryderyka Augusta Order Orła Białego. Pełnił ważne funkcje państwowe i\r\nsądownicze; zarówno w Księstwie, jak również w utworzonym po kongresie\r\nwiedeńskim Królestwie Polskim był senatorem-wojewodą, a w latach\r\n1817-1820 prezesem Sądu Najwyższego. Z tej ostatniej funkcji zmuszony\r\nbył ustąpić, gdy przy opracowywaniu nowego kodeksu cywilnego jego\r\npoparcie dla utrzymania instytucji rozwodów spotkało się z ostrą\r\nkrytyką kościoła katolickiego. Wycofał się z życia publicznego, zmarł\r\nw swoim majątku k. Śremu i tam został początkowo pochowany; w 1923 r.\r\nszczątki Wybickiego oraz kilku innych uczestników wojen napoleońskich\r\nuroczyście powtórnie pochowano na tzw. ,,Skałce Poznańskiej\", w\r\nKrypcie Zasłużonych Wielkopolan w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.\r\n</p>\r\n\r\n\r\n\r\n</li><li><a href=\"http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Wybicki\" class=\"external text wiki\" title=\"http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Wybicki\" rel=\"nofollow\">Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii</a>\r\n</li></ul>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 29 września 1747\n \n \n w\n \n Będomin\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 10 marca 1822\n \n \n w\n \n Manieczki\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Myśli polityczne o wolności cywilnej</i> (1775-1776), <i>Listy patriotyczne do eks-kanclerza Zamoyskiego</i> (1777-1778), <i>Zygmunt August</i> (tragedia, 1779), <i>Kulig</i> (komedia, 1783), <i>Szlachcic mieszczaninem</i> (komedia, 1791), <i>Polka, czyli oblężenie Trembowli</i> (opera, 1788), <i>Pieśń legionów polskich we Włoszech</i> (1797)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Działacz polityczny, publicysta, dramatopisarz, pamiętnikarz, poeta.\r\nPierwsze nauki pobierał w kolegium jezuickim (1755-1763); relegowany\r\nza próbę wzniecenia buntu, podjął pracę w kancelarii sądu, co\r\nzapoczątkowało jego praktykę prawniczą, którą kontynuował później\r\nprzez wiele lat z oddaniem i sumiennością. Mając dwadzieścia lat\r\nrozpoczął działalność polityczną jako poseł na sejm 1767-1768 (tzw.\r\nRepninowski), podczas którego wniósł protest przeciw ingerencji Rosji\r\nw sprawy polskie, mianowicie porwaniu senatorów i próbom zastraszania\r\nposłów. Przyłączył się do konfederacji barskiej (1768-1772), jeździł\r\nz misjami dyplomatycznymi, starając się uzyskać poparcie dla\r\nkonfederatów, walczył w bitwie pod Kcynią, uzyskał stopień pułkownika.\r\nW latach 1770-1772 studiował incognito prawo w Lejdzie. W okresie\r\nmiędzyrozbiorowym wspierał obóz króla, piastował urzędy państwowe,\r\nwspółpracował z Komisją Edukacji Narodowej i był gościem obiadów\r\nczwartkowych; publikował prace na temat prawodawstwa, wraz z Andrzejem\r\nZamoyskim opracowywał <i>Zbiór praw sądowych</i> (wyd. 1778). W swoich\r\npismach krytykował ,,nierządność\" Rzeczypospolitej spowodowaną\r\nanarchią wśród szlachty i samowolą magnaterii; propagował niezbędne\r\nreformy, m.in. wprowadzenie oczynszowania chłopów zamiast pańszczyzny.\r\nW 1793, został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Należał do władz\r\npowstańczych podczas insurekcji kościuszkowskiej, nie walcząc z bronią\r\nw ręku. Towarzyszył gen. Janowi Henrykowi Dąbrowskiemu w wyprawie\r\nwielkopolskiej, następnie na emigracji współorganizował Legiony\r\nPolskie we Włoszech, w 1797 r. napisał słowa pieśni legionów, zw.\r\nMazurkiem Dąbrowskiego, która stała się po odzyskaniu niepodległości\r\nPolski hymnem państwowym. Brał udział w kampanii napoleońskiej; jego\r\nstarszy syn, Łukasz, zmarł z powodu ran odniesionych w bitwie pod\r\nWagram (1809). Wybicki aktywnie działał na rzecz utworzenia Księstwa\r\nWarszawskiego, następnie włączył się w działalność państwotwórczą. W\r\n1807 r. został odznaczony przez cesarza Napoleona złotym krzyżem Legii\r\nHonorowej, a przez księcia warszawskiego (i króla saskiego zarazem)\r\nFryderyka Augusta Order Orła Białego. Pełnił ważne funkcje państwowe i\r\nsądownicze; zarówno w Księstwie, jak również w utworzonym po kongresie\r\nwiedeńskim Królestwie Polskim był senatorem-wojewodą, a w latach\r\n1817-1820 prezesem Sądu Najwyższego. Z tej ostatniej funkcji zmuszony\r\nbył ustąpić, gdy przy opracowywaniu nowego kodeksu cywilnego jego\r\npoparcie dla utrzymania instytucji rozwodów spotkało się z ostrą\r\nkrytyką kościoła katolickiego. Wycofał się z życia publicznego, zmarł\r\nw swoim majątku k. Śremu i tam został początkowo pochowany; w 1923 r.\r\nszczątki Wybickiego oraz kilku innych uczestników wojen napoleońskich\r\nuroczyście powtórnie pochowano na tzw. ,,Skałce Poznańskiej\", w\r\nKrypcie Zasłużonych Wielkopolan w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.\r\n</p>\r\n\r\n\r\n\r\n</li><li><a href=\"http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Wybicki\" class=\"external text wiki\" title=\"http://pl.wikipedia.org/wiki/Józef_Wybicki\" rel=\"nofollow\">Przeczytaj artykuł o autorze w Wikipedii</a>\r\n</li></ul>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Józefa Wybickiego",
"collective_noun": ""
}