HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Karol Bołoz Antoniewicz",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/karol-boloz-antoniewicz/",
"sort_key": "antoniewicz karol bol~0oz",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 6 listopada 1807\n \n \n w\n \n Nowa Skwarzawa\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 14 listopada 1852\n \n \n w\n \n Obra\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> Pieśni religijne: <i>Chwalcie łąki umajone</i>, <i>W krzyżu cierpienie</i>, <i>W krzyżu zbawienie</i>, <i>Do Betlejemu pełni radości</i>, <i>Nazareński śliczny kwiecie</i>, <i>Nie opuszczaj nas</i>, <i>O Józefie uwielbiony</i>, <i>O Maryjo, przyjm w ofierze</i>, <i>Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n\r\n<p>Polski poeta, duchowny katolicki pochodzenia ormiańskiego. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Biegle znał łaciński, francuski, włoski, angielski i niemiecki. Pasjonowała go muzyka i poezja - pierwsze wiersze publikował w czasopismach lwowskich. W 1828 r. rozpoczął prace nad dziełem dotyczącym historii Ormian. Walczył w powstaniu listopadowym. W 1832 r. ożenił się z Zofią Nikorowiczówną i miał z nią piątkę dzieci - niestety wszystkie wcześnie zmarły. W swoim domu założyli przytułek i szpital dla chorych i ubogich, by poprzez pomoc potrzebującym ukoić własne cierpienie po utracie dzieci. Zofia również podupadła na zdrowiu i w 1839 r. umarła na suchoty. Po śmierci żony Antoniewicz zdecydował o wstąpieniu do zakonu Jezuitów w Starej Wsi. Szybko otrzymał funkcję przełożonego nowicjuszy i był darzony szacunkiem. W wolnych chwilach komponował pieśni religijne, śpiewane potem w kaplicy klasztornej. Antoniewicz rozdał majątek między krewnych i ubogich. Z Francji sprowadził zakonnice Serca Jezusowego. W 1846 r. prowadził misje na wsiach po buntach chłopskich. Pisał czytanki, powiastki, żywoty świętych, w których w przystępny sposób przedstawiał chłopom religijne nakazy. W 1852 r. wybuchła epidemia cholery i Antoniewicz zajął się opieką nad chorymi. Został wybrany przełożonym klasztoru w Obrze, gdzie sam zachorował na cholerę i zmarł.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 6 listopada 1807\n \n \n w\n \n Nowa Skwarzawa\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 14 listopada 1852\n \n \n w\n \n Obra\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> Pieśni religijne: <i>Chwalcie łąki umajone</i>, <i>W krzyżu cierpienie</i>, <i>W krzyżu zbawienie</i>, <i>Do Betlejemu pełni radości</i>, <i>Nazareński śliczny kwiecie</i>, <i>Nie opuszczaj nas</i>, <i>O Józefie uwielbiony</i>, <i>O Maryjo, przyjm w ofierze</i>, <i>Panie, w ofierze Tobie dzisiaj składam</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n\r\n<p>Polski poeta, duchowny katolicki pochodzenia ormiańskiego. Studiował na Uniwersytecie Lwowskim. Biegle znał łaciński, francuski, włoski, angielski i niemiecki. Pasjonowała go muzyka i poezja - pierwsze wiersze publikował w czasopismach lwowskich. W 1828 r. rozpoczął prace nad dziełem dotyczącym historii Ormian. Walczył w powstaniu listopadowym. W 1832 r. ożenił się z Zofią Nikorowiczówną i miał z nią piątkę dzieci - niestety wszystkie wcześnie zmarły. W swoim domu założyli przytułek i szpital dla chorych i ubogich, by poprzez pomoc potrzebującym ukoić własne cierpienie po utracie dzieci. Zofia również podupadła na zdrowiu i w 1839 r. umarła na suchoty. Po śmierci żony Antoniewicz zdecydował o wstąpieniu do zakonu Jezuitów w Starej Wsi. Szybko otrzymał funkcję przełożonego nowicjuszy i był darzony szacunkiem. W wolnych chwilach komponował pieśni religijne, śpiewane potem w kaplicy klasztornej. Antoniewicz rozdał majątek między krewnych i ubogich. Z Francji sprowadził zakonnice Serca Jezusowego. W 1846 r. prowadził misje na wsiach po buntach chłopskich. Pisał czytanki, powiastki, żywoty świętych, w których w przystępny sposób przedstawiał chłopom religijne nakazy. W 1852 r. wybuchła epidemia cholery i Antoniewicz zajął się opieką nad chorymi. Został wybrany przełożonym klasztoru w Obrze, gdzie sam zachorował na cholerę i zmarł.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Karola Antoniewicza",
"collective_noun": ""
}