GET /api/authors/klemens-junosza/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Klemens Junosza",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/klemens-junosza/",
"sort_key": "junosza klemens",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 23 listopada 1849\n \n \n w\n \n Lublin\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 marca 1898\n \n \n w\n \n Otwock\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> opowiadania: <i>Z mazurskiej ziemi</i>, <i>Przy kominku</i>, <i>Z Warszawy. Nowelle</i>, powieści: <i>Pan sędzia</i>, <i>Pająki</i>.<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>właśc. Klemens Szaniawski<br>\r\nPowieściopisarz, nowelista i felietonista polski.<br>\r\nSyn Władysława, podprokuratora sądu, i Leontyny z Brodowskich. Wcześnie utraciwszy rodziców uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach. Z powodu trudnej sytuacji finansowej szkoły nie ukończył, lecz wrócił do Lublina, gdzie kilka lat pracował w Izbie Obrachunkowej. Po 1875 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie zajmował się pracą literacką i dziennikarstwem, a także zarządzał majątkiem rodzinnym w Woli Korytnickiej pod Węgrowem. W latach 1877-1883 był sekretarzem redakcji dziennika „Echo“, potem członkiem redakcji „Wieku“. Przez jakiś czas redagował „Wędrowca“ oraz wydawnictwo „Biblioteka Dzieł Wyborowych“. Mieszkając w Warszawie utrzymywał łączność z Lublinem. Liczne teksty opublikował w „Gazecie Lubelskiej“ i „Kalendarzu Lubelskim“. W 1875 r. ożenił się z córką lubelskiego rejenta Karoliną (Zofią) Piasecką, również literatką, z którą doczekali się syna. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku.<br>\r\nRodzinne miasto urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb, który stał się wielką manifestacją ludności i został opisany przez liczne czasopisma polskie. W Lublinie na osiedlu Wieniawa istnieje ulica jego imienia. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w Krakowie.\r\n</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 23 listopada 1849\n \n \n w\n \n Lublin\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 marca 1898\n \n \n w\n \n Otwock\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> opowiadania: <i>Z mazurskiej ziemi</i>, <i>Przy kominku</i>, <i>Z Warszawy. Nowelle</i>, powieści: <i>Pan sędzia</i>, <i>Pająki</i>.<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>właśc. Klemens Szaniawski<br>\r\nPowieściopisarz, nowelista i felietonista polski.<br>\r\nSyn Władysława, podprokuratora sądu, i Leontyny z Brodowskich. Wcześnie utraciwszy rodziców uczył się u pijarów w Łukowie, następnie w Siedlcach. Z powodu trudnej sytuacji finansowej szkoły nie ukończył, lecz wrócił do Lublina, gdzie kilka lat pracował w Izbie Obrachunkowej. Po 1875 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie zajmował się pracą literacką i dziennikarstwem, a także zarządzał majątkiem rodzinnym w Woli Korytnickiej pod Węgrowem. W latach 1877-1883 był sekretarzem redakcji dziennika „Echo“, potem członkiem redakcji „Wieku“. Przez jakiś czas redagował „Wędrowca“ oraz wydawnictwo „Biblioteka Dzieł Wyborowych“. Mieszkając w Warszawie utrzymywał łączność z Lublinem. Liczne teksty opublikował w „Gazecie Lubelskiej“ i „Kalendarzu Lubelskim“. W 1875 r. ożenił się z córką lubelskiego rejenta Karoliną (Zofią) Piasecką, również literatką, z którą doczekali się syna. Zmarł na gruźlicę w sanatorium w Otwocku.<br>\r\nRodzinne miasto urządziło pisarzowi uroczysty pogrzeb, który stał się wielką manifestacją ludności i został opisany przez liczne czasopisma polskie. W Lublinie na osiedlu Wieniawa istnieje ulica jego imienia. Jego imieniem nazwano również jedną z ulic w Krakowie.\r\n</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Klemensa Junoszy",
"collective_noun": ""
}