HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Ludovic Halévy",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/ludovic-halevy/",
"sort_key": "hale~0vy ludovic",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 1 stycznia 1834\n \n \n w\n \n Paryżu\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 7 maja 1908\n \n \n w\n \n Paryżu\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd><i>La Belle Hélène</i> (1864), <i>Barbe Bleue</i> (1866), <i>La Grande Duchesse de Gerolstein</i> (1867), <i>La Périchole</i> (1868), <i>Frou-frou</i> (1869), <i>Les Sonnettes</i>, <i>Le Roi Candaule</i>, <i>Madame attend Monsieur</i>, <i>Toto chez Tata</i>, <i>Monsieur et Madame Cardinal</i> (1873), <i>Les Petites Cardinal</i>, <i>Invasion</i>, <i>Criquette</i> (1883), <i>L’Abbé Constantin</i> (1882), <i>Kari Kari</i> (1892).\r\n</dd></dl>\r\n<p>Francuski pisarz i dramaturg. Jego ojciec Leon był pisarzem, ale nie odniósł sukcesu. Jego wuj J. F. Fromental E. Halévy związany był z paryską operą, dzięki czemu Ludovic Halévy również miał z nią od dziecka kontakt. W wieku lat osiemnastu zaczął pracować w administracji państwowej. W 1855 r. rozpoczął współpracę z Offenbachem, muzykiem, który założył własny, niewielki teatr. Początkowo Halévy pisał sztuki pod pseudonimem Jules Servières. W 1856 r. napisał razem z Hectorem Crémieux muzyczną parodię <i>Orphée aux enfers</i>, która odniosła olbrzymi sukces. W 1860 r. poznał Henriego Meilhac - dwaj pisarze współpracowali ze sobą przez następne dwadzieścia lat. Tworzyli operetki, farsy, komedie, pełne specyficznego humoru, wyśmiewające paryskie społeczeństwo. Po 1870 r. popularność parodii zaczęła spadać. Halévy i Meilhac próbowali wprowadzić do swoich sztuk poważniejsze postaci, ale ich wysiłki nie były udane. Po rozstaniu z Meilhac Halévy zaczął pisać powieści i nowele. W 1884 r. wstąpił do Akademii Francuskiej i aktywnie uczestniczył w jej pracach.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 1 stycznia 1834\n \n \n w\n \n Paryżu\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 7 maja 1908\n \n \n w\n \n Paryżu\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd><i>La Belle Hélène</i> (1864), <i>Barbe Bleue</i> (1866), <i>La Grande Duchesse de Gerolstein</i> (1867), <i>La Périchole</i> (1868), <i>Frou-frou</i> (1869), <i>Les Sonnettes</i>, <i>Le Roi Candaule</i>, <i>Madame attend Monsieur</i>, <i>Toto chez Tata</i>, <i>Monsieur et Madame Cardinal</i> (1873), <i>Les Petites Cardinal</i>, <i>Invasion</i>, <i>Criquette</i> (1883), <i>L’Abbé Constantin</i> (1882), <i>Kari Kari</i> (1892).\r\n</dd></dl>\r\n<p>Francuski pisarz i dramaturg. Jego ojciec Leon był pisarzem, ale nie odniósł sukcesu. Jego wuj J. F. Fromental E. Halévy związany był z paryską operą, dzięki czemu Ludovic Halévy również miał z nią od dziecka kontakt. W wieku lat osiemnastu zaczął pracować w administracji państwowej. W 1855 r. rozpoczął współpracę z Offenbachem, muzykiem, który założył własny, niewielki teatr. Początkowo Halévy pisał sztuki pod pseudonimem Jules Servières. W 1856 r. napisał razem z Hectorem Crémieux muzyczną parodię <i>Orphée aux enfers</i>, która odniosła olbrzymi sukces. W 1860 r. poznał Henriego Meilhac - dwaj pisarze współpracowali ze sobą przez następne dwadzieścia lat. Tworzyli operetki, farsy, komedie, pełne specyficznego humoru, wyśmiewające paryskie społeczeństwo. Po 1870 r. popularność parodii zaczęła spadać. Halévy i Meilhac próbowali wprowadzić do swoich sztuk poważniejsze postaci, ale ich wysiłki nie były udane. Po rozstaniu z Meilhac Halévy zaczął pisać powieści i nowele. W 1884 r. wstąpił do Akademii Francuskiej i aktywnie uczestniczył w jej pracach.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Ludovica Halévy'ego",
"collective_noun": ""
}