HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Marcel Proust",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/marcel-proust/",
"sort_key": "proust marcel",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 10 lipca 1871\n \n \n w\n \n Paryż\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 18 listopada 1922\n \n \n w\n \n Paryż\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>W poszukiwaniu straconego czasu</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Pisarz fr., którego cykl powieściowy, <i>W poszukiwaniu straconego\r\nczasu</i>, uważny jest za przełomowy dla prozy XX wieku.<br>\r\nWłaściwym tematem obejmującego siedem tomów dzieła Prousta jest\r\nczas i możliwość jego ,,odzyskania\" dzięki pamięci - jednak nie przez\r\nświadome opracowanie intelektualne, ale poddanie się mimowolnemu\r\nwspomnieniu (legendarne działanie magdalenki namoczonej w herbacie) i\r\nutrwalenie życia poprzez sztukę. Powieść zawiera przy tym obserwacje\r\nobyczajowe, refleksje o sztuce, impresje na temat krajobrazów, miejsc\r\ni sposobu ich postrzegania oraz wnikliwe portrety psychologiczne,\r\nktórych sens i wartość nie wyczerpuje się jednak w odkryciu\r\npsychologicznych uwarunkowań postaci, wpisując się w szerszą opowieść\r\no pracy pamięci, a tym samym przekraczając formułę powieści\r\npsychologicznej.Pierwsza większa publikacja Prousta, zbiór artykułów ,,Les Plaisirs\r\net les Jours\" (1896) nie została przyjęta przychylnie przez krytykę,\r\nzaś pierwszy tom ukończonego już cyklu <i>W stronę Swanna</i> (1913) nie\r\nwywołał właściwie żadnej reakcji. Za życia autora, który tymczasem\r\nzyskał pewne uznanie w świecie literackim, ukazały się jeszcze tomy:\r\n<i>W cieniu zakwitających dziewcząt</i> (1919, nagroda Goncourtów),\r\n<i>Strona Guermantes</i> (1920 cz. 1, 1921 cz. 2) oraz <i>Sodoma i Gomora</i>\r\n(1921 cz. 1, 1922 cz. 2). Ostatnie lata życia Proust, cierpiący od\r\ndzieciństwa na astmę i prawdopodobnie silną alergię, spędził w\r\nodosobnieniu w swoim paryskim mieszkaniu, pracując nocami. Dzieło jego\r\nżycia, stanowiące całość już w 1911 r., było z czasem uzupełniane, a\r\nostatnie tomy nie zostały dopracowane przez autora. Po jego śmierci\r\nukazały się dopełniające cykl powieści: <i>Uwięziona</i> (1923), <i>Nie ma\r\nAlbertyny</i> (1925; tom posiada dwie różne wersje zakończenia) i ,<i>Czas\r\nodnaleziony</i> (1927), a także nieukończona (porzucona ok. 1901 r.)\r\npowieść zawierająca prototypy wielu postaci i wątków <i>Jan Snateuil</i>\r\n(1952).</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 10 lipca 1871\n \n \n w\n \n Paryż\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 18 listopada 1922\n \n \n w\n \n Paryż\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>W poszukiwaniu straconego czasu</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Pisarz fr., którego cykl powieściowy, <i>W poszukiwaniu straconego\r\nczasu</i>, uważny jest za przełomowy dla prozy XX wieku.<br>\r\nWłaściwym tematem obejmującego siedem tomów dzieła Prousta jest\r\nczas i możliwość jego ,,odzyskania\" dzięki pamięci - jednak nie przez\r\nświadome opracowanie intelektualne, ale poddanie się mimowolnemu\r\nwspomnieniu (legendarne działanie magdalenki namoczonej w herbacie) i\r\nutrwalenie życia poprzez sztukę. Powieść zawiera przy tym obserwacje\r\nobyczajowe, refleksje o sztuce, impresje na temat krajobrazów, miejsc\r\ni sposobu ich postrzegania oraz wnikliwe portrety psychologiczne,\r\nktórych sens i wartość nie wyczerpuje się jednak w odkryciu\r\npsychologicznych uwarunkowań postaci, wpisując się w szerszą opowieść\r\no pracy pamięci, a tym samym przekraczając formułę powieści\r\npsychologicznej.Pierwsza większa publikacja Prousta, zbiór artykułów ,,Les Plaisirs\r\net les Jours\" (1896) nie została przyjęta przychylnie przez krytykę,\r\nzaś pierwszy tom ukończonego już cyklu <i>W stronę Swanna</i> (1913) nie\r\nwywołał właściwie żadnej reakcji. Za życia autora, który tymczasem\r\nzyskał pewne uznanie w świecie literackim, ukazały się jeszcze tomy:\r\n<i>W cieniu zakwitających dziewcząt</i> (1919, nagroda Goncourtów),\r\n<i>Strona Guermantes</i> (1920 cz. 1, 1921 cz. 2) oraz <i>Sodoma i Gomora</i>\r\n(1921 cz. 1, 1922 cz. 2). Ostatnie lata życia Proust, cierpiący od\r\ndzieciństwa na astmę i prawdopodobnie silną alergię, spędził w\r\nodosobnieniu w swoim paryskim mieszkaniu, pracując nocami. Dzieło jego\r\nżycia, stanowiące całość już w 1911 r., było z czasem uzupełniane, a\r\nostatnie tomy nie zostały dopracowane przez autora. Po jego śmierci\r\nukazały się dopełniające cykl powieści: <i>Uwięziona</i> (1923), <i>Nie ma\r\nAlbertyny</i> (1925; tom posiada dwie różne wersje zakończenia) i ,<i>Czas\r\nodnaleziony</i> (1927), a także nieukończona (porzucona ok. 1901 r.)\r\npowieść zawierająca prototypy wielu postaci i wątków <i>Jan Snateuil</i>\r\n(1952).</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Marcela Prousta",
"collective_noun": ""
}