HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Mikołaj Rej",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/mikolaj-rej/",
"sort_key": "rej mikol~0aj",
"description": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 4 lutego 1505 w Żurawnie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 4 października 1569 w Rejowcu<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem,\r\nWójtem i Plebanem</i>, <i>Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego</i>, <i>Postylla</i>, <i>Zwierzyniec</i>, <i>Źwierciadło</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n <p>Polski poeta i prozaik okresu renesansu, aktywny działacz\r\nreformacji, co czyni jego dorobek szczególnie ciekawym na tle całej\r\nliteratury polskiej. Wspólnym rysem dość różnorodnego pisarstwa Reja\r\njest dydaktyzm i moralizatorstwo (połączone z krytyką traktowania\r\nmisji religijnej przez duchowieństwo kościoła katolickiego); pisał\r\ndialogi (<i>Krótka rozprawa</i>), kazania (<i>Postylla</i>), powszechnie niegdyś\r\nznane i przedrukowywane w kancjonałach pieśni religijne (tłumaczył\r\nrównież Psalmy), epigramaty (zbiór <i>Figlików</i>; wprowadził do\r\nliteratury polskiej fraszkę), a pod koniec życia stworzył traktaty:\r\n<i>Wizerunek</i> i <i>Zwierciadło</i>, w których zajmowało go wytyczenie drogi\r\npostępowania człowiekowi świeckiemu tak, by wypełniając swoje\r\nobowiązki, mógł harmonijnie i cnotliwie przeżyć życie.<br>\r\n Na protestantyzm (początkowo luteranizm, a później kalwinizm)\r\nprzeszedł w latach 40. XVI w., już jako człowiek dojrzały, a przyczyny\r\ntej decyzji, uwarunkowane niewątpliwie poważnym traktowaniem religii i\r\nrzetelną pobożnością, ukazuje cała jego twórczość. Edukacja szkolna\r\nReja była skromna i fragmentaryczna, ukształtowała go znacznie\r\nbardziej służba na dworze Andrzeja Tęczyńskiego, którego był\r\nsekretarzem. Był jednak człowiekiem światłym i oczytanym, mającym\r\nrozeznanie i w tradycji kultury, i w bieżących problemach nurtujących\r\nówczesną Europę. Aktywnie uczestniczył w życiu publicznym: sejmikach,\r\nsejmach, a także synodach protestanckich; nieobce mu były sprawy dworu\r\nkrólewskiego.<br>\r\n Pisał po polsku i decyzję tę należy uważać za gest w duchu epoki\r\npopierającej rozwój literatur narodowych. Adresatami swoimi czynił\r\nśredniozamożną szlachtę i mówił do nich odpowiednim językiem:\r\npotocznym, niekiedy dosadnym, odwołującym się do znanych z\r\ndoświadczenia codziennego realiów; z tego powodu jego teksty stanowią\r\nciekawy i dość szczegółowy zapis życia w dawnej Rzeczpospolitej.</p>",
"description_pl": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 4 lutego 1505 w Żurawnie<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 4 października 1569 w Rejowcu<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Krótka rozprawa między trzema osobami: Panem,\r\nWójtem i Plebanem</i>, <i>Wizerunek własny żywota człowieka poczciwego</i>, <i>Postylla</i>, <i>Zwierzyniec</i>, <i>Źwierciadło</i><br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n <p>Polski poeta i prozaik okresu renesansu, aktywny działacz\r\nreformacji, co czyni jego dorobek szczególnie ciekawym na tle całej\r\nliteratury polskiej. Wspólnym rysem dość różnorodnego pisarstwa Reja\r\njest dydaktyzm i moralizatorstwo (połączone z krytyką traktowania\r\nmisji religijnej przez duchowieństwo kościoła katolickiego); pisał\r\ndialogi (<i>Krótka rozprawa</i>), kazania (<i>Postylla</i>), powszechnie niegdyś\r\nznane i przedrukowywane w kancjonałach pieśni religijne (tłumaczył\r\nrównież Psalmy), epigramaty (zbiór <i>Figlików</i>; wprowadził do\r\nliteratury polskiej fraszkę), a pod koniec życia stworzył traktaty:\r\n<i>Wizerunek</i> i <i>Zwierciadło</i>, w których zajmowało go wytyczenie drogi\r\npostępowania człowiekowi świeckiemu tak, by wypełniając swoje\r\nobowiązki, mógł harmonijnie i cnotliwie przeżyć życie.<br>\r\n Na protestantyzm (początkowo luteranizm, a później kalwinizm)\r\nprzeszedł w latach 40. XVI w., już jako człowiek dojrzały, a przyczyny\r\ntej decyzji, uwarunkowane niewątpliwie poważnym traktowaniem religii i\r\nrzetelną pobożnością, ukazuje cała jego twórczość. Edukacja szkolna\r\nReja była skromna i fragmentaryczna, ukształtowała go znacznie\r\nbardziej służba na dworze Andrzeja Tęczyńskiego, którego był\r\nsekretarzem. Był jednak człowiekiem światłym i oczytanym, mającym\r\nrozeznanie i w tradycji kultury, i w bieżących problemach nurtujących\r\nówczesną Europę. Aktywnie uczestniczył w życiu publicznym: sejmikach,\r\nsejmach, a także synodach protestanckich; nieobce mu były sprawy dworu\r\nkrólewskiego.<br>\r\n Pisał po polsku i decyzję tę należy uważać za gest w duchu epoki\r\npopierającej rozwój literatur narodowych. Adresatami swoimi czynił\r\nśredniozamożną szlachtę i mówił do nich odpowiednim językiem:\r\npotocznym, niekiedy dosadnym, odwołującym się do znanych z\r\ndoświadczenia codziennego realiów; z tego powodu jego teksty stanowią\r\nciekawy i dość szczegółowy zapis życia w dawnej Rzeczpospolitej.</p>",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}