GET /api/authors/mikolaj-sep-szarzynski/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Mikołaj Sęp Szarzyński",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/mikolaj-sep-szarzynski/",
"sort_key": "szarzyn~0ski mikol~0aj se~0p",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n ok. \n \n 1550 r.\n \n \n w\n \n Zimna Woda\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n ok. \n \n 1581 r.\n \n \n w\n \n Wolica\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>O nietrwałej miłości świata tego</i>, <i>O Bożej Opatrzności na świecie</i>, <i>O Strusie, który zabit na Rastawicy</i>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Mikołaj Sęp (Szarzyński to przydomek od gniazda rodowego) żył i tworzył na przełomie baroku i renesansu. Pisał po polsku i po łacinie. Studiował od 1565 r. w Wittemberdze, a następnie w Lipsku. Zachowane utwory Sępa zostały zebrane i wydane pośmiertnie w 1601 r. jako <i>Rytmy abo Wiersze polskie</i>. Składają się na ten zbiór sonety, pieśni, parafrazy psalmów Dawidowych, epitafia i fraszki. Za pierwszy utwór uważa się powstałe ok. 1567 r. epitafium pamięci ojca przyjaciela. Twórczość poety uzupełniają odnalezione w XIX w. erotyki z tzw. rękopisu Zamoyskich.<br>\r\nSęp Szarzyński przyjął w liryce postawę <i>artifex doctus</i> - uczonego artysty. Był poetą metafizycznym, renesansowemu optymistycznemu humanizmowi przeciwstawiał obraz człowieka osamotnionego w kosmosie, narażonego na stałą niepewność poznawczą i eschatologiczną, rozdartego wewnętrznie, miotanego przez zmienny los i niezwykle słabego - stale narażonego na grzech i zbłądzenie. Jedynie Bogu przypisana jest we wszechświecie niezmienność (to wyraz arystotelizmu filozofii Sępa), dlatego tylko w nim człowiek może znaleźć ostoję i gwarancję swych dążeń. Szarzyński propagował postawę heroiczną zarówno w sferze duchowej, jak politycznej (był propagatorem koncepcji Polski jako przedmurza chrześcijaństwa).<br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Sabina Narloch</li></ul>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n ok. \n \n 1550 r.\n \n \n w\n \n Zimna Woda\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n ok. \n \n 1581 r.\n \n \n w\n \n Wolica\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>O nietrwałej miłości świata tego</i>, <i>O Bożej Opatrzności na świecie</i>, <i>O Strusie, który zabit na Rastawicy</i>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Mikołaj Sęp (Szarzyński to przydomek od gniazda rodowego) żył i tworzył na przełomie baroku i renesansu. Pisał po polsku i po łacinie. Studiował od 1565 r. w Wittemberdze, a następnie w Lipsku. Zachowane utwory Sępa zostały zebrane i wydane pośmiertnie w 1601 r. jako <i>Rytmy abo Wiersze polskie</i>. Składają się na ten zbiór sonety, pieśni, parafrazy psalmów Dawidowych, epitafia i fraszki. Za pierwszy utwór uważa się powstałe ok. 1567 r. epitafium pamięci ojca przyjaciela. Twórczość poety uzupełniają odnalezione w XIX w. erotyki z tzw. rękopisu Zamoyskich.<br>\r\nSęp Szarzyński przyjął w liryce postawę <i>artifex doctus</i> - uczonego artysty. Był poetą metafizycznym, renesansowemu optymistycznemu humanizmowi przeciwstawiał obraz człowieka osamotnionego w kosmosie, narażonego na stałą niepewność poznawczą i eschatologiczną, rozdartego wewnętrznie, miotanego przez zmienny los i niezwykle słabego - stale narażonego na grzech i zbłądzenie. Jedynie Bogu przypisana jest we wszechświecie niezmienność (to wyraz arystotelizmu filozofii Sępa), dlatego tylko w nim człowiek może znaleźć ostoję i gwarancję swych dążeń. Szarzyński propagował postawę heroiczną zarówno w sferze duchowej, jak politycznej (był propagatorem koncepcji Polski jako przedmurza chrześcijaństwa).<br>\r\n</p>\r\n<ul class=\"meta\"><li>autor: Sabina Narloch</li></ul>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Mikołaja Sępa Szarzyńskiego",
"collective_noun": ""
}