GET /api/authors/pierre-beaumarchais/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept

{
    "name": "Pierre Beaumarchais",
    "url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/pierre-beaumarchais/",
    "sort_key": "beaumarchais pierre",
    "description": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        24 stycznia 1732\n      \n      \n        w\n        \n          Paryż\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        18 maja 1799\n      \n      \n        w\n        \n          Paryż\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n    <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n    <dd>\n      \n        <i>Wesele Figara</i>, \n      \n        <i>Cyrulik sewilski</i>\n          (1815)\n      \n    </dd>\n  \n\n</dl>\n\n<p>Właśc. Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais\r\n</p>\r\n\r\n<p>Postać emblematyczna dla francuskiego Oświecenia: zegarmistrz, dramaturg, pisarz, muzyk, finansista i dyplomata.</p>\r\n<p>Urodził się w zamożnej mieszczańskiej rodzinie trudniącej się zegarmistrzostwem, początkowo zmuszony do pracy w wyuczonym fachu, posłużył się swoimi umiejętnościami w tym zakresie, by piąć się w górę po drabinie społecznej. Cacuszko w postaci zegarka w pierścionku podarowany madame do Pompadour otworzył mu drogę do stosunków z dworem królewskim, a nazwa majątku pierwszej żony (poznanej w zakładzie zegarmistrzowskim) dała mu szlacheckie nazwisko de Beaumarchais. Później uczył córki królewskie muzyki (sam grał na harfie i śpiewał oraz komponował); pisał i również piórem bronił swoich dzieł; dostarczał broń dla secesjonistów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych; procesował się o swoje prawa do majątku, do dobrego imienia itd. Przyczynił się do utworzenia pierwszej na świecie organizacji chroniącej prawa autorskie i uchwalenia regulacji legislacyjnej dającej autorom możliwość pobierania tantiem za wystawianie ich utworów na scenie.</p>\r\n<p>Jego najlepsze sztuki zdobyły sobie ogromne powodzenie wśród publiczności, zostały też opracowane przez wybitnych kompozytorów w formie operowej: w 1786 r. wystawiono na scenie <i>Wesele Figara</i> Mozarta, a w 1816  <i>Cyrulika sewilskiego</i>  Rossiniego, co przedłużyło popularność utworów Beaumarchais o kolejne stulecie.</p>\n",
    "description_pl": "<dl>\n  \n    <dt>Ur.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        24 stycznia 1732\n      \n      \n        w\n        \n          Paryż\n        \n      \n    </dd>\n  \n  \n    <dt>Zm.</dt>\n    <dd>\n      \n      \n        18 maja 1799\n      \n      \n        w\n        \n          Paryż\n        \n      \n    </dd>\n  \n\n  \n    <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n    <dd>\n      \n        <i>Wesele Figara</i>, \n      \n        <i>Cyrulik sewilski</i>\n          (1815)\n      \n    </dd>\n  \n\n</dl>\n\n<p>Właśc. Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais\r\n</p>\r\n\r\n<p>Postać emblematyczna dla francuskiego Oświecenia: zegarmistrz, dramaturg, pisarz, muzyk, finansista i dyplomata.</p>\r\n<p>Urodził się w zamożnej mieszczańskiej rodzinie trudniącej się zegarmistrzostwem, początkowo zmuszony do pracy w wyuczonym fachu, posłużył się swoimi umiejętnościami w tym zakresie, by piąć się w górę po drabinie społecznej. Cacuszko w postaci zegarka w pierścionku podarowany madame do Pompadour otworzył mu drogę do stosunków z dworem królewskim, a nazwa majątku pierwszej żony (poznanej w zakładzie zegarmistrzowskim) dała mu szlacheckie nazwisko de Beaumarchais. Później uczył córki królewskie muzyki (sam grał na harfie i śpiewał oraz komponował); pisał i również piórem bronił swoich dzieł; dostarczał broń dla secesjonistów w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych; procesował się o swoje prawa do majątku, do dobrego imienia itd. Przyczynił się do utworzenia pierwszej na świecie organizacji chroniącej prawa autorskie i uchwalenia regulacji legislacyjnej dającej autorom możliwość pobierania tantiem za wystawianie ich utworów na scenie.</p>\r\n<p>Jego najlepsze sztuki zdobyły sobie ogromne powodzenie wśród publiczności, zostały też opracowane przez wybitnych kompozytorów w formie operowej: w 1786 r. wystawiono na scenie <i>Wesele Figara</i> Mozarta, a w 1816  <i>Cyrulika sewilskiego</i>  Rossiniego, co przedłużyło popularność utworów Beaumarchais o kolejne stulecie.</p>\n",
    "plural": "",
    "genre_epoch_specific": false,
    "adjective_feminine_singular": "",
    "adjective_nonmasculine_plural": "",
    "genitive": "Pierre’a Beaumarchais’go",
    "collective_noun": ""
}