GET /api/authors/satrijos-ragana/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Šatrijos Ragana",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/satrijos-ragana/",
"sort_key": "ragana s~0atrijos",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 8 marca 1877\n \n \n w\n \n Medingėnai\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 24 lipca 1930\n \n \n w\n \n Židikai\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Ur.</dt><dd> 8 marca 1877 r. we wsi Medyngiany (lit. Medingėnai, obecnie samorząd retowski)<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 24 lipca 1930 r. w miasteczku Żydyki (lit. Židikai)<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Dėl ko tavęs čia nėra</i>, <i>Rudens dieną</i>, <i>Viktutė</i>, <i>Iš daktaro pasakojimų</i>, <i>Vincas Stonis</i>, <i>Sename dvare</i>, <i>Irkos tragedija</i>, <i>Motina-Auklėtoja</i>.\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Pisarka litewska.<br>\r\n</p>\r\n\r\n<p>Urodzona w dworku w Medyngianach w rodzinie szlacheckiej. W domu ojca – Onufrego Pieczkowskiego (lit. Anupras Pečkauskas) – była ogromna biblioteka, w domu matki – Stanisławy Szukszty (lit. Stanislava Šiukštaitė) – kolekcja obrazów. Maria była najstarszą córką państwa Pieczkowskich, miała siostrę Zofię, braci – Stefana i Wincentego. Już w rodzinie dzieciom były wszczepiane najważniejsze wartości kultury szlacheckiej. Wspomnienia pisarki o dzieciństwie, rodzinie i rodzicach są szczególnie jasne i idylliczne. <br></p>\r\n\r\n<p>Program szkoły początkowej opanowała pobierając lekcje w domu, później wstąpiła do Gimnazjum im. Św. Katarzyny w Petersburgu, jednak z powodu słabego zdrowia naukę kontynuowała prywatnie. Wykładów z etyki i pedagogiki słuchała m.in. w Szwajcarii na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu. Była pod wrażeniem wykładów o wychowaniu i kształceniu młodzieży, wygłaszanych przez V. Ferstera. W 1909 r. została zaproszona na stanowisko nauczyciela w Mariampolskim Dziewczęcym Progimnazjum „Žiburio”, którego dyrektorem był ksiądz Motiejus Gustaitis. Ówczesny dyrektor progimnazjum szybko się przekonał o twardej i władczej ręce Marii, dlatego polecił jej kierownictwo progimnazjum. Odtąd pisarka była faktyczną kierowniczką progimnazjum. Do końca życia autorka dużo uwagi i czasu poświęcała kwestiom pedagogiki. W 1927 r. za wszelkie badania i długoletnią pracę w dziedzinie pedagogiki została uhonorowana tytułem Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.<br></p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 8 marca 1877\n \n \n w\n \n Medingėnai\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 24 lipca 1930\n \n \n w\n \n Židikai\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<dl><dt>Ur.</dt><dd> 8 marca 1877 r. we wsi Medyngiany (lit. Medingėnai, obecnie samorząd retowski)<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 24 lipca 1930 r. w miasteczku Żydyki (lit. Židikai)<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Dėl ko tavęs čia nėra</i>, <i>Rudens dieną</i>, <i>Viktutė</i>, <i>Iš daktaro pasakojimų</i>, <i>Vincas Stonis</i>, <i>Sename dvare</i>, <i>Irkos tragedija</i>, <i>Motina-Auklėtoja</i>.\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Pisarka litewska.<br>\r\n</p>\r\n\r\n<p>Urodzona w dworku w Medyngianach w rodzinie szlacheckiej. W domu ojca – Onufrego Pieczkowskiego (lit. Anupras Pečkauskas) – była ogromna biblioteka, w domu matki – Stanisławy Szukszty (lit. Stanislava Šiukštaitė) – kolekcja obrazów. Maria była najstarszą córką państwa Pieczkowskich, miała siostrę Zofię, braci – Stefana i Wincentego. Już w rodzinie dzieciom były wszczepiane najważniejsze wartości kultury szlacheckiej. Wspomnienia pisarki o dzieciństwie, rodzinie i rodzicach są szczególnie jasne i idylliczne. <br></p>\r\n\r\n<p>Program szkoły początkowej opanowała pobierając lekcje w domu, później wstąpiła do Gimnazjum im. Św. Katarzyny w Petersburgu, jednak z powodu słabego zdrowia naukę kontynuowała prywatnie. Wykładów z etyki i pedagogiki słuchała m.in. w Szwajcarii na uniwersytetach w Zurychu i Fryburgu. Była pod wrażeniem wykładów o wychowaniu i kształceniu młodzieży, wygłaszanych przez V. Ferstera. W 1909 r. została zaproszona na stanowisko nauczyciela w Mariampolskim Dziewczęcym Progimnazjum „Žiburio”, którego dyrektorem był ksiądz Motiejus Gustaitis. Ówczesny dyrektor progimnazjum szybko się przekonał o twardej i władczej ręce Marii, dlatego polecił jej kierownictwo progimnazjum. Odtąd pisarka była faktyczną kierowniczką progimnazjum. Do końca życia autorka dużo uwagi i czasu poświęcała kwestiom pedagogiki. W 1927 r. za wszelkie badania i długoletnią pracę w dziedzinie pedagogiki została uhonorowana tytułem Doktora Honorowego Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie.<br></p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Šatrijos Ragany",
"collective_noun": ""
}