HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Victoria Benedictsson",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/victoria-benedictsson/",
"sort_key": "benedictsson victoria",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 6 marca 1850\n \n \n w\n \n Fru Alstads socken\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 lipca 1888\n \n \n w\n \n Kopenhaga\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<p>Szwedzka pisarka, Victoria Benedictsson, przyszła na świat 6 marca 1850 roku w Skanii, a zmarła 21 lipca 1888 roku w Kopenhadze. Pisała pod pseudonimem Ernst Ahlgren.</p>\r\n\r\n<p>W młodości pragnęła zostać malarką, ale ojciec sprzeciwił się jej planom. Wyszła wcześnie za mąż za znacznie starszego od niej mężczyznę, małżeństwo okazało się jednak nieszczęśliwe. W następstwie poważnej choroby, która przykuła ją do łóżka, Benedictsson skierowała swoje twórcze zainteresowanie w stronę pisarstwa. W 1884 ukazał się pierwszy zbiór jej opowiadań, a rok później pierwsza powieść <i>Pengar</i> (<i>Pieniądze</i>), w której znalazło się wiele wątków autobiograficznych. W późniejszych tekstach często poruszała aktualne problemy społeczne, wypowiadając się krytycznie o społeczeństwie, w którym status kobiety definiowało małżeństwo.</p> \r\n\r\n<p>Znudzona banalnym małżeństwem, Benedictsson wyjechała do Kopenhagi, gdzie w 1886 roku, dzięki swoim sukcesom literackim, poznała duńskiego krytyka i literaturoznawcę Georga Brandesa. Miała z nim krótki romans - podziwiała go i zakochała się w nim, jednak on nie odwzajemniał jej uczucia. Aby zaimponować kochankowi, napisała swoją drugą powieść, inspirowaną ,<i>Dekameronem</i> Boccaccia, <i>Fru Marianne</i> (<i>Pani Marianne</i>). To opowieść o żonie, która wyrasta z młodzieńczych romantycznych wyobrażeń i znajduje spełnienie w dzieleniu się pracą i obowiązkami z mężem.</p>\r\n\r\n<p>Nieszczęśliwa miłość do Brandesa była prawdopodobnie przyczyną samobójstwa szwedzkiej pisarki - świadczą o tym jej listy i dzienniki. Po dwukrotnej próbie samobójczej, w 1888 roku w pokoju hotelu Leopold w Kopenhadze Victoria Benedictsson podcięła sobie brzytwą tętnicę szyjną. Została pochowana na cmentarzu w stolicy Danii, a na jej nagrobku wyryto słowa: Sanning och Arbete (Prawda i Praca).</a>\r\n\r\n<p>Victoria Benedictsson uważana jest, obok Augusta Strindberga, za najwybitniejszą przedstawicielkę szwedzkiej powieści realistycznej. W swoich książkach często opowiada o nieszczęśliwych małżeństwach, różnicy wieku między mężem i żoną, prawach małżonki i - szerzej - o kwestii kobiecej.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 6 marca 1850\n \n \n w\n \n Fru Alstads socken\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 lipca 1888\n \n \n w\n \n Kopenhaga\n \n \n </dd>\n \n\n \n\n</dl>\n\n<p>Szwedzka pisarka, Victoria Benedictsson, przyszła na świat 6 marca 1850 roku w Skanii, a zmarła 21 lipca 1888 roku w Kopenhadze. Pisała pod pseudonimem Ernst Ahlgren.</p>\r\n\r\n<p>W młodości pragnęła zostać malarką, ale ojciec sprzeciwił się jej planom. Wyszła wcześnie za mąż za znacznie starszego od niej mężczyznę, małżeństwo okazało się jednak nieszczęśliwe. W następstwie poważnej choroby, która przykuła ją do łóżka, Benedictsson skierowała swoje twórcze zainteresowanie w stronę pisarstwa. W 1884 ukazał się pierwszy zbiór jej opowiadań, a rok później pierwsza powieść <i>Pengar</i> (<i>Pieniądze</i>), w której znalazło się wiele wątków autobiograficznych. W późniejszych tekstach często poruszała aktualne problemy społeczne, wypowiadając się krytycznie o społeczeństwie, w którym status kobiety definiowało małżeństwo.</p> \r\n\r\n<p>Znudzona banalnym małżeństwem, Benedictsson wyjechała do Kopenhagi, gdzie w 1886 roku, dzięki swoim sukcesom literackim, poznała duńskiego krytyka i literaturoznawcę Georga Brandesa. Miała z nim krótki romans - podziwiała go i zakochała się w nim, jednak on nie odwzajemniał jej uczucia. Aby zaimponować kochankowi, napisała swoją drugą powieść, inspirowaną ,<i>Dekameronem</i> Boccaccia, <i>Fru Marianne</i> (<i>Pani Marianne</i>). To opowieść o żonie, która wyrasta z młodzieńczych romantycznych wyobrażeń i znajduje spełnienie w dzieleniu się pracą i obowiązkami z mężem.</p>\r\n\r\n<p>Nieszczęśliwa miłość do Brandesa była prawdopodobnie przyczyną samobójstwa szwedzkiej pisarki - świadczą o tym jej listy i dzienniki. Po dwukrotnej próbie samobójczej, w 1888 roku w pokoju hotelu Leopold w Kopenhadze Victoria Benedictsson podcięła sobie brzytwą tętnicę szyjną. Została pochowana na cmentarzu w stolicy Danii, a na jej nagrobku wyryto słowa: Sanning och Arbete (Prawda i Praca).</a>\r\n\r\n<p>Victoria Benedictsson uważana jest, obok Augusta Strindberga, za najwybitniejszą przedstawicielkę szwedzkiej powieści realistycznej. W swoich książkach często opowiada o nieszczęśliwych małżeństwach, różnicy wieku między mężem i żoną, prawach małżonki i - szerzej - o kwestii kobiecej.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Victorii Benedictsson",
"collective_noun": ""
}