HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Wespazjan Hieronim Kochowski",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/wespazjan-hieronim-kochowski/",
"sort_key": "kochowski wespazjan hieronim",
"description": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 1633 w Gaju k. Waśniowa w ziemi Sandomierskiej<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 6 czerwca 1700 w Krakowie<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Psalmodia Polska</i> (1695), <i>Niepróżnujące próżnowanie</i> (1674), <i>Epigramata polskie</i> (1674), <i>Ogród panieński</i> (1681), <i>Dzieło Boskie albo pieśni Wiednia wybawionego</i> (1684), <i>Annales Poloniae</i> (<i>Klimaktery</i>)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Poeta i historyk epoki baroku, jeden z czołowych przedstawicieli sarmatyzmu.</p>\r\n<p>Syn Jana herbu Nieczuja i Zofii z Janowskich. Uczył się w Sandomierzu, a następnie w szkole Nowodworskiego w Krakowie. Po zakończeniu nauki przez 10 lat walczył w chorągwi husarskiej.</p>\r\n<p>W 1651 r., w trakcie powstania Chmielnickiego, walczył pod Beresteczkiem na Wołyniu w walnej bitwie między wojskami polskimi dowodzonymi przez króla Jana Kazimierza a siłami tatarsko-kozackimi. Podczas wojen szwedzkich służył w oddziale Stefana Czarnieckiego, a od 1656 r. przeszedł pod dowództwo hetmana polnego Jerzego Lubomirskiego. W 1660 r., po pokoju oliwskim porzucił służbę wojskową i osiadł w Gaju, w 1663 r. przeniósł się do odziedziczonej wsi Goleniowy pod Szczekocinami (woj. śląskie), gdzie ufundował szpital dla biednych. Dwukrotnie żonaty (w 1658 i 1680 r.), późno doczekał się jedynego potomka. Brał udział w rokoszu Lubomirskiego w 1665 r., tj. w wojnie domowej przeciw królowi Janowi II Kazimierzowi (przeciw wzmocnieniu władzy królewskiej, rzekomo przeciw ,,absolutyzmowi\").</p>\r\n<p>Za jego życia panowało w Polsce pięciu królów. Od 1670 r. pracował w kancelarii koronnej, król Korybut Wiśniowiecki mianował go podżupnikiem wielickim (1671-73) oraz swoim sekretarzem. Od 1682 r., za panowania kolejnego władcy, był generalnym poborcą podymnego i dworzaninem Jana III Sobieskiego. Król nadał mu tytuł ,,historiografa uprzywilejowanego\" (<i>historiographus privilegiatus</i>) i w takim charakterze zabrał ze sobą pod Wiedeń. Kochowski opisał starcie z wojskami tureckimi w dziele <i>Commentarius belli adversus Turcas</i> oraz w kilku tekstach wchodzących w skład zbioru <i>Psalmodia polska</i>.</p>",
"description_pl": "<dl><dt>Ur.</dt><dd> 1633 w Gaju k. Waśniowa w ziemi Sandomierskiej<br>\r\n</dd><dt>Zm.</dt><dd> 6 czerwca 1700 w Krakowie<br>\r\n</dd><dt>Najważniejsze dzieła: </dt><dd> <i>Psalmodia Polska</i> (1695), <i>Niepróżnujące próżnowanie</i> (1674), <i>Epigramata polskie</i> (1674), <i>Ogród panieński</i> (1681), <i>Dzieło Boskie albo pieśni Wiednia wybawionego</i> (1684), <i>Annales Poloniae</i> (<i>Klimaktery</i>)<br>\r\n\r\n</dd></dl>\r\n<p>Poeta i historyk epoki baroku, jeden z czołowych przedstawicieli sarmatyzmu.</p>\r\n<p>Syn Jana herbu Nieczuja i Zofii z Janowskich. Uczył się w Sandomierzu, a następnie w szkole Nowodworskiego w Krakowie. Po zakończeniu nauki przez 10 lat walczył w chorągwi husarskiej.</p>\r\n<p>W 1651 r., w trakcie powstania Chmielnickiego, walczył pod Beresteczkiem na Wołyniu w walnej bitwie między wojskami polskimi dowodzonymi przez króla Jana Kazimierza a siłami tatarsko-kozackimi. Podczas wojen szwedzkich służył w oddziale Stefana Czarnieckiego, a od 1656 r. przeszedł pod dowództwo hetmana polnego Jerzego Lubomirskiego. W 1660 r., po pokoju oliwskim porzucił służbę wojskową i osiadł w Gaju, w 1663 r. przeniósł się do odziedziczonej wsi Goleniowy pod Szczekocinami (woj. śląskie), gdzie ufundował szpital dla biednych. Dwukrotnie żonaty (w 1658 i 1680 r.), późno doczekał się jedynego potomka. Brał udział w rokoszu Lubomirskiego w 1665 r., tj. w wojnie domowej przeciw królowi Janowi II Kazimierzowi (przeciw wzmocnieniu władzy królewskiej, rzekomo przeciw ,,absolutyzmowi\").</p>\r\n<p>Za jego życia panowało w Polsce pięciu królów. Od 1670 r. pracował w kancelarii koronnej, król Korybut Wiśniowiecki mianował go podżupnikiem wielickim (1671-73) oraz swoim sekretarzem. Od 1682 r., za panowania kolejnego władcy, był generalnym poborcą podymnego i dworzaninem Jana III Sobieskiego. Król nadał mu tytuł ,,historiografa uprzywilejowanego\" (<i>historiographus privilegiatus</i>) i w takim charakterze zabrał ze sobą pod Wiedeń. Kochowski opisał starcie z wojskami tureckimi w dziele <i>Commentarius belli adversus Turcas</i> oraz w kilku tekstach wchodzących w skład zbioru <i>Psalmodia polska</i>.</p>",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "",
"collective_noun": ""
}