GET /api/authors/zuzanna-ginczanka/?format=api
HTTP 200 OK
Allow: GET, POST, HEAD, OPTIONS
Content-Type: application/json
Vary: Accept
{
"name": "Zuzanna Ginczanka",
"url": "https://eink.wolnelektury.pl/katalog/autor/zuzanna-ginczanka/",
"sort_key": "ginczanka zuzanna",
"description": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 marca 1917\n \n \n w\n \n Kijów\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 1944 r.\n \n \n w\n \n Kraków\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>*** (Non omnis moriar)</i>, \n \n <i>O centaurach</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką „Wołyń”; należała do najmłodszych współpracowników „Skamandra”; utwory swe ogłaszała w „Wiadomościach Literackich”, „Sygnałach” i „Szpilkach”. Wydała tom wierszy <i>O centaurach</i> (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (<i>Łowy</i>, <i>Prasa</i>, <i>Praczki</i>) oraz m.in. satyry środowiskowej <i>Ballada o krytykach poezję wertujących</i>. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz <i>Non omnis moriar</i> z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.</p>\n",
"description_pl": "<dl>\n \n <dt>Ur.</dt>\n <dd>\n \n \n 21 marca 1917\n \n \n w\n \n Kijów\n \n \n </dd>\n \n \n <dt>Zm.</dt>\n <dd>\n \n \n 1944 r.\n \n \n w\n \n Kraków\n \n \n </dd>\n \n\n \n <dt>Najważniejsze dzieła:</dt>\n <dd>\n \n <i>*** (Non omnis moriar)</i>, \n \n <i>O centaurach</i>\n \n </dd>\n \n\n</dl>\n\n<p>Poetka okresu dwudziestolecia wojennego i czasu wojny; pierwotne nazwisko: Sara Ginsburg. Po ukończeniu gimnazjum w Równem studiowała od 1935 roku na wydziale humanistycznym UW, biorąc jednocześnie udział w życiu literackim. Wraz z W. Iwaniukiem, Janczarskim i in. tworzyła grupę literacką „Wołyń”; należała do najmłodszych współpracowników „Skamandra”; utwory swe ogłaszała w „Wiadomościach Literackich”, „Sygnałach” i „Szpilkach”. Wydała tom wierszy <i>O centaurach</i> (1936), stanowiący poetycką pochwałę biologicznej, zmysłowej strony życia. W późniejszych jej wierszach pojawia się niepokój światopoglądowy, krytyka społeczna. Ginczanka jest autorką ostrych i celnych satyr politycznych, przede wszystkim o charakterze antyfaszystowskim (<i>Łowy</i>, <i>Prasa</i>, <i>Praczki</i>) oraz m.in. satyry środowiskowej <i>Ballada o krytykach poezję wertujących</i>. Została wydana przez szmalcowników i zamordowana przez hitlerowców; wstrząsający wiersz <i>Non omnis moriar</i> z 1942 r. zawiera gorzką wizję jej przyszłego losu.</p>\n",
"plural": "",
"genre_epoch_specific": false,
"adjective_feminine_singular": "",
"adjective_nonmasculine_plural": "",
"genitive": "Zuzanny Ginczanki",
"collective_noun": ""
}