
Aleksander Dumas (ojciec)
Hrabia Monte Christo
Wtedy na dnie tego chorego serca zrodził się zaczątek śmiertelnego wrzodu. Ów człowiek, którego poświęcał...
Wtedy na dnie tego chorego serca zrodził się zaczątek śmiertelnego wrzodu. Ów człowiek, którego poświęcał...
Zło istniejące w człowieku streszcza się w paradoksie Jeana-Jacquesa Rousseau: mandaryn, którego ktoś zabija na...
Po każdym bardziej gwałtownym czynie w sukurs przychodzi nam sumienie: dostarcza nam tysiące wymówek, które...
A więc to prawda, że wszystkie nasze czyny pozostawiają po sobie w naszej przeszłości ślady...
Ślady, o których pan mówisz, zostawia po sobie każda płomienna młodość. Na dnie namiętności ponad...
Rzadko się zdarza, aby to, czego gorąco pragniemy, nie było przed nami zażarcie bronione przez...
Znam dom, w którym to podsłuchałeś, a przynajmniej tak mi się zdaje. Dom z ogrodem...
— Żałujesz pan przynajmniej? — spytał ktoś tak posępnym i uroczystym głosem, że Danglarsowi zjeżyły się włosy...
W tekstach literackich dość często zwraca się uwagę na sytuacje, w których bohater odczuwa psychiczny dyskomfort w związku ze swoimi czynami. Są to sytuacje, w których dokonuje się rodzaj etycznej samooceny, ponieważ ów dyskomfort (mniejszy lub większy — niekiedy nasilony do tego stopnia, że wpędza winowajcę w szaleństwo) związany jest z poczuciem, że nasze postępowanie jest niezgodne z obowiązującymi normami. Można więc powiedzieć, że wyrzuty sumienia są procesem odróżniania dobra od zła.