Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

TAK, pomogę! Nie, tym razem nie pomogę
Strona główna Katalog Autor
Egon Erwin Kisch

Egon Erwin Kisch

Sortuj:

reportaże Egona Erwina Kischa

Współczesność Epika Reportaż Alkohol Ambicja Bieda Bijatyka Bóg Bogactwo Brud Choroba Chrystus Chrzest Cisza Cmentarz Czas Czyn Diabeł Dziecko Elita Fałsz Gra Grób Hańba Handel Historia Honor Interes Jedzenie Kara Katastrofa Kobieta Kobieta "upadła" Kochanek Kolonializm Kondycja ludzka Korzyść Kradzież Ksiądz Książka Lekarz List Literat Lud Maszyna Mężczyzna Miasto Mieszczanin Miłość Miłosierdzie Moda Modlitwa Morderstwo Morze Natura Niebezpieczeństwo Niewola Obcy Obraz świata Obyczaje Okręt Państwo Pieniądz Pies Pijaństwo Podróż Podstęp Pogarda Pogrzeb Polityka Potwór Pożar Pozory Pozycja społeczna Praca Prawda Prawo Przemiana Przemoc Przemysł Pustynia Rasizm Religia Rewolucja Robotnik Rośliny Rzeka Śmierć Świątynia Samobójstwo Seks Słowo Sługa Sprawiedliwość Starość Szantaż Szpieg Sztuka Teatr Upadek Walka Wiara Więzień Więzienie Wiedza Wierność Władza Własność Woda Wojna Żebrak Żołnierz Zabawa Zdrada Zwierzę

O autorze

Egon Erwin Kisch
KischMelbourne1934, Neverwinter~commonswiki, domena publiczna

Egon Erwin Kisch

Ur.
29 kwietnia 1885 w Praga
Zm.
31 marca 1948 w Praga
Najważniejsze dzieła:
Targ Świata, Z tajnikow szpiegostwa : sprawa pułkownika sztabu gen. Redla, Oblicze dalekiego Wschodu: (reportaż chiński), Oblicze Azji Sowieckiej, „Szalony reporter” w Australii: Wyprawa do łupków bitumicznych

Tworzący w języku niemieckim dziennikarz i pisarz żydowskiego pochodzenia, obywatel austro-węgierski, a następnie czechosłowacki, związany zarówno z rodzimą Pragą czeską, jak z Berlinem; zasłynął przede wszystkim jako ,,szalony reporter" (od tytułu tomu reportaży Der rasende Reporter 1924)
Ukończył niemiecką szkołę realną, a następnie studiował w Pradze na politechnice i uniwersytecie Karola oraz w prywatnej Wyższej Szkole Dziennikarstwa w Berlinie. W międzyczasie, na przełomie 1904/1905 odbył służbę wojskową jako tzw. jednoroczny ochotnik, jednak z uwagi na nieustanne konflikty z przełożonymi i opinię anarchisty znaczną jej część spędził w areszcie, gdzie zetknął się z lewicowcami, przeciwnikami systemu politycznego Austro-Węgier. Został zwolniony z wojska w stopniu kaprala, nie uzyskawszy stopnia oficerskiego.
Pracę dziennikarską rozpoczął w 1906 w Pradze, początkowo jako wolontariusz, a następnie związał się na kilka lat z renomowanym praskim dziennikiem „Bohemia”, gdzie został zajmował się kroniką miejską, a w l. 1910--1911 prowadził stałą rubrykę cotygodniowych felietonów pt. Prager Streifzüge (tj. ,,Przechadzki praskie”); zaczął również wydawać swoje reportaże w formie książkowej (Aus Prager Gassen und Nächten, tj. ,,Z ulic i nocy praskich”; 1912). Egon Kisch (w publikacjach przydawał sobie drugie imię Erwin), jako stały bywalec praskich lokali, w których spotykali się literaci i cyganeria, poznał wiele czołowych postaci swego czasu, takich jak Rainer Maria Rilke, Max Brod czy Franz Kafka, a także nawiązał wieloletnią przyjaźń z Jaroslavem Haškiem.

Maxwell Street, której handel przeszkadza każdemu innemu handlowi, jest niewybrukowana. To stwierdza się natychmiast. I...

Egon Erwin Kisch, Raj amerykański, Raj amerykański. Część druga

Dla użytku przewodnika wydała firma poufną książkę, gdzie omówione jest, jak trzeba odpowiadać na kłopotliwe...

Egon Erwin Kisch, Raj amerykański, Raj amerykański. Część druga

A ten zwyczajny sposób wyglądał przeważnie następująco: młody podporucznik w forcie Cattarro, Drohobyczu lub Rasuljaca...

Egon Erwin Kisch, Sprawa szefa sztabu Redla. Z tajników szpiegostwa

  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.