Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

TAK, pomogę! Nie, tym razem nie pomogę
Strona główna Katalog Autor
Stefan Żeromski

Stefan Żeromski

Modernizm ✖ powieść obyczajowa ✖ Epika ✖
Sortuj:

powieści obyczajowe Modernizm Stefan Żeromski

Bieda Błądzenie Bogactwo Bogini Brud Brzydota Chłop Ciąża Ciało Cierpienie Cnota Córka Dobro Dusza Dziecko Dziewictwo Emigrant Grzech Idealista Imię Interes Kara Kobieta Kobieta "upadła" Koń Kondycja ludzka Korzyść Kradzież Literat Los Lud Małżeństwo Marzenie Maszyna Matka Mężczyzna Miasto Miłość Miłość niespełniona Morderstwo Morze Naród Natura Obcy Obłok Obowiązek Obraz świata Obyczaje Odrodzenie Ofiara Ojciec Ojczyzna Pamięć Państwo Patriota Pieniądz Plotka Poeta Pogarda Polak Polityka Polska Pożądanie Pozycja społeczna Praca Prawo Przekleństwo Przemiana Przemijanie Przemoc Przywódca Religia Rewolucja Robotnik Rozkosz Rzeka Śmierć Samobójstwo Samotność Siła Sługa Spowiedź Szlachcic Sztuka Testament Tłum Ucieczka Wieś Wina Władza Własność Woda Wolność Wygnanie Żebrak Żyd Zbrodniarz Zesłaniec Zło

O autorze

Stefan Żeromski
il. Władysław Skoczylas (1883–1934), domena publiczna

Stefan Żeromski

Ur.
14 października 1864 r. w Strawczynie (Kieleckie)
Zm.
20 listopada 1925 r. w Warszawie
Najważniejsze dzieła:
nowele: Rozdziobią nas kruki, wrony, Siłaczka, Doktor Piotr (1895); powieści: Syzyfowe prace (1897); Ludzie bezdomni (1899); Popioły (1904), Wierna rzeka (1912), Przedwiośnie (1924); dramaty: Róża (1909), Uciekła mi przepióreczka (1924)

Prozaik, publicysta i dramatopisarz okresu Młodej Polski. Pseudonimy: Maurycy Zych, Józef Katerla. Zaznał biedy, pochodził ze zubożałej szlachty, wcześnie stracił rodziców, pracował jako korepetytor i guwerner oraz bibliotekarz. W latach 1892-1896 w Zurychu zetknął się z polską radykalną emigracją. Idee socjalizmu i syndykalizmu były mu równie bliskie jak polskie racje narodowe i państwowe. Zabierał głos we wszystkich sprawach istotnych dla polskiej kultury, w dwudziestoleciu międzywojennym nazywany „sumieniem narodu”. Twórca powieści modernistycznej (Ludzie bezdomni), stworzył ważne kreacje społeczników.
W 1924 kandydował do Nagrody Nobla, ale jej nie otrzymał, głównie z powodu kampanii niemieckiej po opublikowaniu tomu Wiatr od morza (1922).

  • autor: Michał Lubaś

— Nie lubię tych pańskich lekcji! Jestem człowiek stary…

— A ja jestem człowiek młody, który starcem...

Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni, Ludzie bezdomni, tom drugi

Jesteśmy stamtąd o tysiąc mil w kierunku… jasnej łąki. To samo z tym wychowaniem maleńkich...

Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni, Ludzie bezdomni, tom drugi

Byłam wówczas dobra jak cukier lodowaty… „W tym rzecz!” — jak mówił zacny pan Multanowicz. Kochałam...

Stefan Żeromski, Ludzie bezdomni, Ludzie bezdomni, tom pierwszy
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.