Mianowicie, w rzeczach nieodzownych doradzał takie wykonanie, jakie uważał za najlepsze. Co się zaś tyczy...
Zwykł był także o tych sprawach rozważać w następujący sposób. Uczący się spraw ludzkich sądzą...
— Nieprawdaż, że ci, co słuchają praw, postępują sprawiedliwie?
— Oczywiście.
— A wiesz, jakie czyny nazywamy sprawiedliwymi...
Nasienie w łono matki wrzuciwszy, odszedł, a potem inna siła przyczynowa, wziąwszy pod swą władzę...
Tak, a jakże to jest z nabywaniem rozumu? Czy ciało jest na tej drodze przeszkodą...
Nieprawdaż — mówi — nie może być inaczej i wobec tego musi się między prawymi filozofami ustalać...
Więc o przedmiotach, które nie posiadają stałości za grosz, jak można kiedykolwiek coś pewnego wiedzieć...
A jeżeliśmy może przedtem popełnili gdzieś jakąś pomyłkę, to niech teraz którykolwiek z nas wróci...
Sokrates: Więc wymowa, zdaje się, trudni się wytwarzaniem przekonań tych, co stanowią wiarę, a nie...
W odróżnieniu od rozumu, czy mądrości jest to określenie tej właściwości umysłu, czy duszy, którą posiada np. Guślarz w Dziadach; istotna wiedza na temat świata jest też tym, do czego dąży Faust. Wiedza różni się nieco od mądrości — owej roztropności, o której wiele pisano i w renesansie, i w oświeceniu; do wiedzy dochodzi się często właśnie na drodze pozarozumowej.
