U progu XIX wieku ukazała się w polskim języku po raz pierwszy książka, która...
Większość literatury polskiej składa się z dzieł, które czytającemu ogółowi znane są tylko z tytu...
„Co napisał młody człowiek, najlepiej będzie przyjmowane przez młodych ludzi. Chociaż świat w zasadzie idzie...
O szkole dużo książek drukują, ale tylko dla dorosłych; wcale nie pisze się o szkole...
Wiedza — to nie tylko książka, nawet nie tylko głowa, ale i ręka.
Szanuj rękę z...
Są ludzie, którzy wolą książki awanturnicze, czarodziejskie, straszne przygody, smutne albo zabawne. A są ludzie...
To, czym jestem, składa się z ciała, tchu, woli. Precz z książkami! Już nie dawaj...
Łaknienie zaś książek precz od siebie rzuć, byś nie umierał wśród narzekań, lecz spokojnie, a...
Wielka jest różnica między książką, którą pisze pojedynczy człowiek i rzuca ją w naród, a...
— Bratanica hrabiego de S. — odparł proboszcz — panna, która będzie bardzo bogata, ale którą bardzo nieszczególnie...
Książka występuje w dwóch odmiennych konotacjach: po pierwsze jako przyjaciel samotników, źródło wiedzy, środek do rozszerzania horyzontów myślowych (czyli na modłę oświeceniową i ,,oświatową"), po drugie jako źródło skażenia myśli, zatrucia duszy (taką funkcję mają ,,książki zbójeckie" w Dziadach). Świat książek bywa też przeciwstawiany ,,życiu": w tym ujęciu zagłębianie się w książki odciąga od istotnego działania — czynu (to teza popularna w romantyzmie, znajdująca też odzwierciedlenie w przeciwstawieniu filozofa i mędrca).
