 
      
    
    
  Julian Tuwim
Rzeczka
Płynie, wije się rzeczka 
Jak błyszcząca wstążeczka, 
Tu się srebrzy, tam ginie, 
A tam znowu...
 
      
    
    
   
      
    
    
  
Jako woda płynąca — rzeka wiąże się z motywem przemijania i zmienności rzeczywistości (co znajduje odbicie w klasycznych maksymach Heraklita z Efezu), a więc w jakiś sposób odsyła też do przemyśleń na temat kondycji ludzkiej czy obrazu świata. W literaturze polskiej (u Orzeszkowej, czy Żeromskiego) rzeka kojarzona jest historią (jest jej niemym świadkiem) i tradycją — a więc raczej z trwaniem niż przemijaniem.