Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 451 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Wszyscy, których chce kochać, patrzą nań z bojaźnią,
Albo, rozzuchwaleni dziecięcia spokojem,
Próbują, jaką dotknąć...
Charles Baudelaire
O pierwszej nad ranem
przechwalanie się (po co?) kilkoma szkaradnymi czynami, których nie popełniłem, i tchórzliwe zaprzeczenie kilku innych...
Gustaw Daniłowski
Sonet
Niechętnie w twojej formie kwiat mych myśli mieszczę.
Czynisz na mnie wrażenie poziomego karła,
Który...
Max Jacob
[Rojenie dziwne, być może...]
O mężu dumać nie trzeba,
O wiernym myśl mi obrzydła,
Uczę was lotu do nieba...
Jan Kasprowicz
Odi profanum volgus
Czemu uciekam od natłoku ludzi?
Tak mnie niejeden pyta się, zdumiony…
Czyż grzech, co z...
Kazimierz Przerwa-Tetmajer
XIX wiekowi
Naprzód! Lepiej w gonitwie do słońca w proch runąć,
niż czołgać się po ziemi! Krwi...
Maria Więckowska
[Garstko maleńka...]
Twe męczeństwo otworzy ci boskiej świątyni wierzeje,
I ujrzysz odwetu godzinę
I obraz swój własny...
Motyw: Pogarda
Motyw ten łączy się z innymi, takimi jak: duma, pozycja społeczna i in. Służy do wskazywania raczej opisów określonej postawy życiowej i jej konsekwencji niż krótkotrwałych stanów emocjonalnych. Postawa taka cechuje dość często bohaterów romantycznych. W III. akcie Kordiana czytamy: ,,Czegoś mi nie staje! Ludzi znać nie chcę, lecz niech się obeznam Z ziemią, piastunką ludzi!... O! ty ziemio! Byłażeś dla mnie piastunką troskliwą? po chwili ze wzgardą Niech się rojami podli ludzie plemią I niechaj plwają na matkę nieżywą, Nie będę z nimi! --- (...) O zmarli Polacy, Ja idę do was!...”