- Błądzenie: 1 2
- Czas: 1
- Noc: 1 2
- Sen: 1
- Zaświaty: 1
Tadeusz GajcyCzarne okna
1
uśmiechniętych nocą wodził chłopców,
jak w legendzie chodzili w zaświatach
pod oknami czarnymi dla oczu.
5Nad głowami nocy złoty jeż,
księżyc w włosy się wtopił jak wianek,
nie wiedzieli — czy noc to czy wiersz —
gubiąc głosy jak trzciny rozchwiane.
A w latarniach z trudem się chodzi
10w jakimś innym rozłożystym świecie,
pod oknami czarnymi młodzi
w zasłuchania jedwabistej sieci.
Węzły powiek tak bolą zaciśnięte mocno,
nawet nie wiem — czy sen jest czy próżnia pod nimi
15i wyrastał na nowo wędrującym chłopcom
zapach kwiatów na oczach pod oknami czarnymi.
Uśmiechów rzewnych szelest
zapadał w nich jak w otchłań,
jeszcze śpiewu było za wiele,
20by się milczeniem spotkać.
Zawikłany powietrza deseń
rozdzierali rękoma ślepców,
jakże mogli inaczej przezeń,
jakże mogli go nie czuć?
25
NocGwiazdy płynęły zewsząd,
w locie wiły swe gniazda,
noc otwarta jak wieczność,
noc ogromna i płaska —
30wiatru zamieć po twarzach jak deszcz —
w kantylenie macierzanki zapach,
w kantylenie złowrogość nad nimi —
We śnie szli, a myśleli, że w latach,
nie spotkali nikogo pod oknami czarnymi —