- Ur.
 
    - 
      
      
        37 r.
      
      
        w
        
          Jerozolima
        
      
    
 
  
  
    - Zm.
 
    - 
      ok. 
      
        100 r.
      
      
        w
        
          Rzym
        
      
    
 
  
  
- Najważniejsze dzieła: 
 -  Wojna żydowska, Dawne dzieje Izraela (Starożytności żydowskie), Przeciw Apionowi, Autobiografia
 
Historyk żydowski piszący po grecku. Urodzony w Jerozolimie jako Josef Ben Matatia (syn Mateusza), pochodził ze znakomitego rodu kapłańskiego. W roku 64 został wysłany do Rzymu z misją przekonania cesarza Nerona, by uwolnił więzionych kapłanów jerozolimskich. Początkowo niechętny powstaniu przeciw Rzymianom, po jego wybuchu, w roku 66, objął dowództwo nad powstańcami w Galilei. Po zaciekłej obronie twierdzy Jotapata dostał się do niewoli. Przepowiedział wrogiemu naczelnemu dowódcy, Wespazjanowi, że zostanie cesarzem, i po dwóch latach, kiedy zapowiedź się spełniła, został uwolniony. Pozostał z wojskami rzymskimi do końca wojny, służąc jako negocjator między Rzymianami a obrońcami Jerozolimy. Po wojnie osiadł w Rzymie, otrzymał rzymskie obywatelstwo, przyjął nazwisko swoich patronów, Flawiuszów, i poświęcił się pracy pisarskiej.