Bóg: 1
Cud: 1 2 3
Dwór: 1
Dziecko: 1
Dźwięk: 1
Grzech: 1
Jedzenie: 1
List: 1
Literat: 1
Matka Boska: 1
Mąż: 1
Miłosierdzie: 1
Ojciec: 1
Pan: 1 2
Pokora: 1 2 3
Portret: 1
Pozycja społeczna: 1
Rozum: 1
Serce: 1
Sługa: 1
Strój: 1
Syn: 1
Szlachcic: 1
Święty: 1 2 3 4
Tajemnica: 1
Trup: 1
Żebrak: 1 2 3 4
Żona: 1

Legenda o św. AleksymVita sancti Allexii rikmice [1]

Literat, Bóg, Rozum, Serce, Grzech, ŚwiętyAch, krolu wieliki nasz,

Coż ci dzieją [2] Męszyjasz [3],

Przydaj rozumu k mej rzeczy [4],

Me sierce bostwem obleczy [5],

Raczy [6] mię mych grzechów pozbawić,

Bych [7] mogł o twych świętych prawić [8].

Żywot jednego świętego,

Coż [9] miłował Boga swego,

Cztę [10] w jednych księgach o nim.

Kto chce słuchać, ja powiem.

W Rzymie jedno panię było,

Coż Bogu rado [11] służyło.

Dwór, StrójA miał barzo wielki dwor,

Procz [12] panosz [13] trzysta rycerzow,

Co są mu zawżdy służyli [14],

Zawżdy k jego stołu byli [15].

Chował je na wielebności i na krasie [16]

I miał kożdy swe złote pasy.

Miłosierdzie, JedzenieChował siroty i wdowy,

Dał jim osobne trzy stoły,

Za czwartym pielgrzymi jedli,

Ci ji [17] do Boga przywiedli.

Eufamijan jemu dziano [18]

Wielkiemu temu panu,

A żenie [19] dziano Aglijas;

Ta była ubostwu [20] w czas [21].

Był wysokiego rodu,

Nie miał po sobie żadniego płodu [22].

Więc ci [23] jęli [24] Boga prosić,

Aby je tym darował,

Aby jim jedno plemię [25] dał —

Bog tych prośby wysłuchał.

A gdy się mu syn narodził,

Ten się w lepsze przygodził [26]:

Więc mu zdziano [27] Aleksy,

Ten był oćca barzo lepszy [28].

Ten więc służył Bogu rad.

Iże był star [29] dwadzieścia k temu cztyrzy lata [30],

Więc k niemu rzekł ociec słowa ta:

«Miły synu, każę tobie,

Pojim zajegoć [31] żonę sobie;

Której jedno [32] będziesz chcieć,

Ślubię [33] tobie, tę masz mieć».

Syn odpowie oćcu swemu,

Wszeko [34] słusza [35] starszemu:

«Oćcze, wszekom ja twoje dziecię [36],

Wiernie dałbych [37] swoj żywot prze cię [38].

Cokole [39] mi chcesz kazać,

Po twej woli [40] ma się to zstać».

A więc mu cesarz dziewkę [41] dał —

A papież ji s nią oddał [42].

A w ten czas papieża miano,

Innocencyjusz mu dziano;

To ten był cesarz pirwy,

Archodonijusz niżli [43] —

Ktorej królewnie Famijana dziano,

Co ją Aleksemu dano.

A gdy się s nią pokładał,

Tej nocy s nią gadał.

Wrocił zasię [44] pirścień jej,

A rzekł tako do niej:

«Ostawiam cię przy twym dziewstwie [45],

Wroć mi ji [46], gdy będziewa oba [47] w niebieskim krolewstwie.

Jutroć się bierzę [48] od ciebie

Służyć temu, coż ci jest w niebie.

A gdyć wszytki stoły osiędą,

Tedyć ja już w drodze będę.

Miła żono, każę tobie:

Służy [49] Bogu w każdej dobie,

Ubogie karmi [50] i odziewaj,

Swych starszych nigdy nie gniewaj,

Chowaj się we czci i w kaźni,

Nie traci nijednej [51] przyjaźni»”.

Królewna odpowie jemu:

«Mam też dobrą wolą k temu,

Namilejszy mężu moj,

Tego się po mnie nic nie boj.

Każdy członek w mym żywocie

Chcę chować w kaźni i w cnocie;

Jinako [52] po mnie nie wzwiesz [53],

Dojąd [54] ty żyw, ja też».

A jeko [55] zajutra [56] wstał,

Od obiada się precz brał [57];

O tym nikt nie wiedział,

Jedno [58] żona jego,

Ta wiedziała od niego.

Nabrał sobie śrebra, złota dosyć,

Co go mogł piechotą nosić;

Więc się na morze wezbrał,

A ociec w żałości ostał.

I mać miała dosyć żałości,

(Przypuszczalnie w rkps. brak dwóch wierszy)

Żonę po nim jeko spyta.

Więc to święte plemię [59]

Przyszło w jednę ziemię.

Rozdał swe rucho [60] żebrakom,

Śrzebro, złoto popom, żakom.

Żebrak, Szlachcic, PokoraWięc sam pod kościołem siedział,

A o jego księstwie [61] nikt nie wiedział.

Więc to zawżdy wstawał reno,

100

Ano kościoł zamkniono,

Więc tu leżał podle [62] proga

Falę [63], proszę [64] swego Boga.

Cud, Matka Boska, Portret, Żebrak, ŚwiętyAno z wirzchu szła przygoda:

Niegdy [65] mroz, niegdy woda,

105

Eż [66] się zstało [67] w jeden czas,

Wstał z obraza Matki Bożej obraz [68].

Szedł do tego człowieka,

Jen [69] się kluczem opieka [70],

I rzekł jest [71] tako do niego:

110

«Wstań, puści [72] człowieka tego,

Otemkni [73] mu kościoł Boży,

Ać [74] na tym mrozie nie leży».

Żak się tego barzo [75] lęknął,

Wstawszy, kościoł otemknął.

115

To się nie jedno [76] dziejało,

Ale się często dziejało.

Więc żak powiedał każdemu,

I staremu, i młodemu.

A gdyż to po nim uznali,

120

Wieliką mu fałę [77] dali.

Za świętego ji trzymano [78]

I wiele mu prze Bog [79] dawano.

Pan, Sługa, Żebrak, PokoraSteskszy [80] sobie ociec jego,

Prze swego syna jedynego,

125

Rozsłał po wszym ziemiam [81] lud

I zadał jim wielki trud;

Strawili wieliki pieniądz,

Swego księdza [82] szukając.

Tu ji nadjeli [83]

130

W jednym mieście, w Jelidocni [84].

Nie znał go jeden, jeko drugi,

A on poznał wszytki swe sługi.

Brał od nich jełmużny jich,

Więc wiesioł [85] był,

135

Iż ji [86] tym Bog nawiedził.

Tu są jechali [87] od niego,

A nie poznał żadni [88] jego,

A oćcu są powiedzieli:

«Nigdziejsmy go nie widzieli».

140

A gdy to ociec usłyszał ta słowa,

Tedy jego żałość była nowa.

Tu jął płakać, narzekać,

Mać nie mogła płaczu przestać.

A więc świętemu Aleksemu,

145

Temu księdzu [89] wielebnemu,

Nieluba [90] mu fała [91] była,

Co się mu ondzie [92] wodziła [93].

Tu się wezbrał jeko mogę,

Wsiadł na morze w kogę [94],

150

Brał [95] się do ziemie, do jednej,

Do miasta Tarsa [96] w Syryjej.

Tam był czuł [97] świętego Pawła,

Tu była [98] jego myśl padła.

Więc się wietr obrocił,

155

Ten ci ji [99] zasię [100] nawrócił.

A gdy do Rzyma przyjął [101], Bogu dziękował,

Iż ji do swej ziemie przygnał.

A rzekąc [102]: «Już tu chcę cirzpieć [103]

Mękę i wsztki [104] złe file [105] jimieć [106]

160

U mego oćca na dworze,

Gdym nie przebył za morze».

Ojciec, Syn, Pan, Żebrak, Tajemnica, PokoraPotkał [107] na żorawiu [108] przed grodem

Oćca swego i jął go prosić:

«W jimię Syna Bożego

165

I dla syna twego, Aleksego,

A racz mi swą jełmużnę dać,

Bych mógł ty odrobiny brać,

Co będą z twego stoła padać».

Jego ociec to usłyszał,

170

Iż jemu synowo [109] jimię wspomionął [110]:

Tu silno rzewno zapłakał,

Więc ji Boga dla [111] chował [112].

A gdy usłyszał taką mowę,

Zawinął sobie płaszczem głowę;

175

Tu się był weń zamęt [113] wkradł,

Mało eże [114] z mostu nie spadł

Podał [115] mu szafarza [116] swego,

Ten mu czynił wiele złego.

Tu pod wschodem [117] leżał,

180

Każdy nań pomyje lał.

A leżał tu sześćnaćcie lat,

Wsztko cirpiał prze Bog rad;

Siodmegonaćcie lata za morzem był [118],

Co sobie nic nie czynił.

185

List, Mąż, Żona, Święty, CudA więc gdy już umrzeć miał,

Sam sobie list napisał

I ścisnął ji [119] twardo w ręce,

Popisawszy swoje wsztki męki

I wsztki skutki [120], co je płodził,

190

Jako się na świat narodził.

DźwiękA gdy Bogu duszę dał,

Tu się wielki dziw zstał [121]:

Samy [122] zwony [123] zwoniły [124],

Wsztki, co w Rzymie były.

195

Więc się po nim pytano,

Po wsztkich domiech [125] szukano;

Nie mogli go nigdziej najć [126],

A wżdy [127] nie chcieli przestać.

Dziecko, Pozycja społecznaJedno młode dziecię było,

200

To jim [128] więc wzjawiło [129],

A rzekąc [130]: «Aza [131] wy nie wiecie o tym,

Kto to umarł? Jać [132] wam powiem.

U Eufamijanać leży,

O jimże [133] ta fała [134] bieży;

205

Pod wschodem [135] ji [136] najdziecie,

Acz go jedno [137] szukać chcecie».

Więc tu papież z kardynały [138],

Cesarz z swymi kapłany

Szli są k niemu z chorągwiami,

210

A zwony wżdy [139] zwoniły samy;

Tu więc była ludzi siła [140],

Silno [141] wielka ciszczba [142] była.

Cud, Trup, ŚwiętyKogokole [143] para [144] zaleciała

Od tego świętego ciała,

215

Który le [145] chorobę miał,

Natemieście [146] zdrow ostał.

Tu są [147] krasne cztyrzy [148] świece stały,

Co są [149] więc w sobie święty ogień miały.

Chcieli mu list z ręki wziąć,

220

Nie mogli go mu wziąć.

Ani cesarz, ani papież,

Ani wsztko kapłaństwo takież [150],

I wsztek lud k temu [151],

Nie mógł rozdrzeć [152] nicht [153] ręki jemu.

225

Więc wsztcy prosili Boga za [154] to,

Aby jim Bog pomogł na to,

By mu mogli list otjąć [155],

A wżdy [156] mu go nie mogli otjąć,

Eżby [157] ale [158] poznali mało [159],

230

Co by na tym liście stało [160].

Jedno [161] przyszła żona jego,

A wściągła [162] rękę do niego,

Eż jej w rękę upadł list,

Przeto, iż był jeden do drugiego czyst [163].

235

A gdy ten list oglądano,

Natemieście uznano,

Iż był syn Eufamijanow [164],

A księdza [165] rzymskiego cesarzow.

A gdy to ociec […]

(dalszego ciągu w rkps. brak)

Przypisy

[1]

Vita sancti Allexii rikmice (łac.) — żywot świętego Aleksego (pisany) rytmem (tj. wierszowany); ostatni wyraz zniekształcony, powinno być prawdopodobnie: rhytmicae. [przypis edytorski]

[2]

dziać komu (starop.) — nadawać imię; nazywać. [przypis edytorski]

[3]

Męszyjasz (starop.) — Mesjasz. [przypis edytorski]

[4]

k mej rzeczy (starop.) — tu: do mej mowy, mojej mowie (tj. „temu, co mam rzec”). [przypis edytorski]

[5]

obleczy (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: oblecz, przyodziej. [przypis edytorski]

[6]

raczy (starop.) — forma trybu rozkazującego; dziś: racz. [przypis edytorski]

[7]

bych (starop.) — bym, abym. [przypis edytorski]

[8]

prawić (starop.) — mówić, opowiadać. [przypis edytorski]

[9]

coż (starop.) — tu: który. [przypis edytorski]

[10]

cztę (starop.) — czytam; forma 1 os.lp od czas. cześć: czytać. [przypis edytorski]

[11]

rado (starop.) — forma r.n.; dziś: rade; rado służyło: służyło chętnie. [przypis edytorski]

[12]

procz (starop.) — oprócz. [przypis edytorski]

[13]

panosza (starop.) — drobny szlachcic; dworzanin, giermek. [przypis edytorski]

[14]

są mu (…) służyli (starop. forma) — forma złożona czasu przeszłego. [przypis edytorski]

[15]

k stołu (starop.) — do stołu, dla stołu; tu: przy stole; zawżdy k jego stołu byli: zawsze siadywali u jego stołu. [przypis edytorski]

[16]

chował je na wielebności i na krasie (starop.) — utrzymywał ich wspaniale i pięknie. [przypis edytorski]

[17]

ji (starop. forma) — go. [przypis edytorski]

[18]

dziano jemu (starop.) — nazywano go. [przypis edytorski]

[19]

żenie (starop. forma) — żonie. [przypis edytorski]

[20]

ubostwo (starop.) — rzecz. zbiorowy: ludzie ubodzy. [przypis edytorski]

[21]

być (…) w czas (starop.) — tu: śpieszyć z pomocą; być pomocnym. [przypis edytorski]

[22]

płod (starop.) — tu: dziecko, potomek. [przypis edytorski]

[23]

ci (starop.) — partykuła wzmacniająca. [przypis edytorski]

[24]

jąć (starop.) — zacząć. [przypis edytorski]

[25]

plemię (starop.) — dziecko, potomek. [przypis edytorski]

[26]

w lepsze się przygodzić (starop.) — być zdatnym do (czegoś) lepszego. [przypis edytorski]

[27]

zdziano mu (starop.) — nadano mu imię. [przypis edytorski]

[28]

był oćca barzo lepszy (starop.) — był dużo lepszy od ojca. [przypis edytorski]

[29]

był star (starop.) — miał lat; był w wieku. [przypis edytorski]

[30]

dwadzieścia k temu cztyrzy lata (starop.) — dwadzieścia i do tego cztery lata; dwadzieścia cztery lata. [przypis edytorski]

[31]

zajegoć (starop.) — zaraz; pojim zajegoć żonę: weź (sobie) niezwłocznie żonę. [przypis edytorski]

[32]

jedno (starop.) — tylko. [przypis edytorski]

[33]

ślubić komu (starop.) — ślubować komu, przysięgać komu; dawać komu słowo. [przypis edytorski]

[34]

wszeko (starop.) — wszak, wszelako; przecież. [przypis edytorski]

[35]

słusza (starop.) — przystoi, wypada; wszeko słusza starszemu tu: jak przystoi (odpowiadać) osobie starszej. [przypis edytorski]

[36]

wszekom ja twoje dziecię (starop.) — przecież jestem twoim dzieckiem. [przypis edytorski]

[37]

dałbych (starop. forma) — dałbym. [przypis edytorski]

[38]

prze cię (starop.) — za ciebie; dałbych swoj żywot prze cię: swoje życie oddałbym za ciebie. [przypis edytorski]

[39]

cokole (starop.) — cokolwiek. [przypis edytorski]

[40]

po twej woli (starop.) — zgodnie z twoją wolą. [przypis edytorski]

[41]

dziewka (starop.) — dziewczyna, tu: córka. [przypis edytorski]

[42]

ji s nią oddał (starop.) — połączył go z nią (ślubem). [przypis edytorski]

[43]

A w ten czas (…) Archodonijusz niżli — Niewykluczone, że kolejność wierszy 52–53 oraz 54–55 powinna być odwrócona [tj. „To ten był cesarz pirwy, / Archodonijusz niżli / A w ten czas papieża miano, / Innocencyjusz mu dziano”; red. WL]. [przypis redakcyjny]

[44]

zasię (starop.) — tu: z powrotem. [przypis edytorski]

[45]

dziewstwo (starop.) — dziewictwo. [przypis edytorski]

[46]

ji (starop.) — go; wroć mi ji: zwróć mi go (tj. pierścień). [przypis edytorski]

[47]

będziewa oba (starop.) — będziemy oboje. [przypis edytorski]

[48]

bierzę od ciebie (starop.) — odchodzę od ciebie; bierzyć: brać się, zbierać się wyruszać (w drogę). [przypis edytorski]

[49]

służy (starop. forma) — daw. forma trybu rozkazującego lp; dziś: służ. [przypis edytorski]

[50]

karmi (starop. forma) — daw. forma trybu rozkazującego lp; dziś: karm. [przypis edytorski]

[51]

nijednej (starop.) — żadnej. [przypis edytorski]

[52]

jinako (starop.) — inaczej. [przypis edytorski]

[53]

jinako po mnie nie wzwiesz (starop.) — nic innego o mnie nie usłyszysz. [przypis edytorski]

[54]

dojąd (starop.) — dokąd; póki. [przypis edytorski]

[55]

jeko (starop.) — jak; tu: gdy, skoro. [przypis edytorski]

[56]

zajutra (starop.) — nazajutrz. [przypis edytorski]

[57]

się precz brał (starop.) — zebrał się do drogi; ruszał w drogę. [przypis edytorski]

[58]

jedno (starop.) — tylko. [przypis edytorski]

[59]

plemię (starop.) — tu: potomek; dziecko. [przypis edytorski]

[60]

rucho (starop.) — szaty, odzienie. [przypis edytorski]

[61]

księstwo (starop.) — tu: książęce pochodzenie. [przypis edytorski]

[62]

podle (starop.) — pod, u (progu). [przypis edytorski]

[63]

falić (starop.) — chwalić. [przypis edytorski]

[64]

falę, proszę (starop.) — forma imiesłowowa: chwaląc, prosząc. [przypis edytorski]

[65]

niegdy (starop.) — czasem. [przypis edytorski]

[66]

eż (starop.) — aż. [przypis edytorski]

[67]

zstać się (starop.) — stać się; przydarzyć się (czas. dokonany). [przypis edytorski]

[68]

wstał z obraza Matki Bożej obraz — postać Matki Bożej zeszła z obrazu. [przypis edytorski]

[69]

jen (starop.) — który. [przypis edytorski]

[70]

opiekać się (starop.) — opiekować się. [przypis edytorski]

[71]

rzekł jest (starop.) — forma złożonego czasu przeszłego dokonanego. [przypis edytorski]

[72]

puści (starop.) — puść. [przypis edytorski]

[73]

otemkni (starop.) — odemknij; otwórz. [przypis edytorski]

[74]

ać (starop.) — tu: niech. [przypis edytorski]

[75]

barzo (starop.) — bardzo. [przypis edytorski]

[76]

nie jedno (starop.) — nie jeden raz. [przypis edytorski]

[77]

fała (starop.) — chwała; wieliką mu fałę dali: oddali mu cześć, otoczyli go wielką czcią. [przypis edytorski]

[78]

trzymać kogo za co (starop.) — uważać kogo za co. [przypis edytorski]

[79]

prze Bog (starop.) — w imię Boga; w imię boże. [przypis edytorski]

[80]

steskszy sobie (starop.) — forma imiesłowowa: stęskniwszy się. [przypis edytorski]

[81]

po wszym ziemiam (starop.) — po wszech ziemiach; po wszystkich krajach. [przypis edytorski]

[82]

ksiądz (starop.) — książę. [przypis edytorski]

[83]

nadjeli ji (starop.) — znaleźli go, spotkali go. [przypis edytorski]

[84]

w Jelidocni — w Laodycei; św. Aleksy miał przebywać w Edessie w Syrii (obecnie: w Turcji). [przypis edytorski]

[85]

wiesioł był (starop.) — był wesoły. [przypis edytorski]

[86]

ji (starop.) — go. [przypis edytorski]

[87]

są jechali (starop.) — pojechali; złożona forma czasu przeszłego. [przypis edytorski]

[88]

żadni (starop.) — żaden. [przypis edytorski]

[89]

ksiądz (starop.) — tu: książę. [przypis edytorski]

[90]

nieluby (starop.) — niemiły. [przypis edytorski]

[91]

fała (starop.) — chwała. [przypis edytorski]

[92]

ondzie (starop.) — w onym miejscu; tam. [przypis edytorski]

[93]

wodzić się (starop.) — wieść się, powodzić się; fała (…) co się mu ondzie wodziła: chwała, która go tam spotykała. [przypis edytorski]

[94]

koga (starop.) — statek. [przypis edytorski]

[95]

brać się do (starop.) — tu: wybierać się do (jednej ziemie: pewnego kraju). [przypis edytorski]

[96]

Tars — Tars (dziś: Tarsus w Turcji), miejsce urodzenia, a następnie chrześcijańskiego kultu św. Pawła Apostoła. [przypis edytorski]

[97]

był czuł (starop.) — daw. forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: czuł wcześniej, uprzednio. [przypis edytorski]

[98]

była (…) padła (starop.) — daw. forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: padła wcześniej, uprzednio. [przypis edytorski]

[99]

ji (starop.) — go. [przypis edytorski]

[100]

zasię (starop.) — tu: z powrotem; nazad. [przypis edytorski]

[101]

przyjąć (starop.) — tu: przybyć. [przypis edytorski]

[102]

rzekąc (starop.) — forma imiesłowowa; dziś: mówiąc. [przypis edytorski]

[103]

cirzpieć (starop.) — cierpieć. [przypis edytorski]

[104]

wsztki — w rkps. tu i w ośmiu jeszcze innych miejscach występuje forma „wsztki”, co nasuwa przypuszczenie, że pisarz tak ją wymawiał. [przypis redakcyjny]

[105]

file (starop.) — chwile. [przypis edytorski]

[106]

jimieć (starop.) — mieć, posiadać. [przypis edytorski]

[107]

potkać (starop.) — spotkać. [przypis edytorski]

[108]

na żorawiu przed grodem (starop.) — na moście zwodzonym pod miastem. [przypis edytorski]

[109]

synowo jimię (starop.) — imię syna. [przypis edytorski]

[110]

wspomionął (starop.) — wspomniał. [przypis edytorski]

[111]

Boga dla (starop.) — dla Boga; z powodu Boga, ze względu na przykazania pobożności. [przypis edytorski]

[112]

Więc ji Boga dla chował — Niewykluczone, że wiersz ten powinien następować po w. 178 [tj. po „Mało eże z mostu nie spadł”]. [przypis redakcyjny]

[113]

zamęt (starop.) — smutek, troska. [przypis edytorski]

[114]

eże (starop.) — tu: że. [przypis edytorski]

[115]

podał mu szafarza swego (starop.) — tu: oddał go w opiekę swego szafarza, rządcy. [przypis edytorski]

[116]

szafarz (daw.) — osoba odpowiedzialna za gospodarstwo domowe, w szczególności spiżarnię, na daw. dworze magnackim. [przypis edytorski]

[117]

wschod (starop.) — schody. [przypis edytorski]

[118]

Siodmegonaćcie lata za morzem był — lub: „Siodmegonaćcie lata zamorzon był”. [przypis redakcyjny]

[119]

ji (starop.) — go. [przypis edytorski]

[120]

skutki (starop.) — tu: dzieła, czyny. [przypis edytorski]

[121]

zstać się (starop.) — stać się (czas. dokonany). [przypis edytorski]

[122]

samy (starop. forma) — forma lm r.ż.; dziś: same. [przypis edytorski]

[123]

zwon (starop.) — dzwon. [przypis edytorski]

[124]

zwonić (starop.) — dzwonić. [przypis edytorski]

[125]

domiech (starop. forma) — N.lm r.m.; dziś: (po) domach. [przypis edytorski]

[126]

najć (starop.) — znaleźć. [przypis edytorski]

[127]

wżdy (starop.) — przecież, zawsze; tu: ciągle. [przypis edytorski]

[128]

jim (starop.) — im. [przypis edytorski]

[129]

wzjawić (starop.) — wyjawić. [przypis edytorski]

[130]

rzekąc (starop.) — forma imiesłowowa; dziś: mówiąc. [przypis edytorski]

[131]

aza (starop.) — czy, czy też. [przypis edytorski]

[132]

jać (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą ci, skróconą do -ć. [przypis edytorski]

[133]

o jimże (starop.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że; inaczej: o nim to (właśnie). [przypis edytorski]

[134]

fała (starop.) — chwała; fała bieży: rozchodzi się sława, rozgłos. [przypis edytorski]

[135]

pod wschodem (starop.) — pod schodami. [przypis edytorski]

[136]

ji (starop. forma) — go. [przypis edytorski]

[137]

jedno (starop.) — jedynie, tylko. [przypis edytorski]

[138]

kardynały (starop. forma) — N.lm; dziś (z) kardynałami. [przypis edytorski]

[139]

wżdy (starop.) — przecież, zawsze; tu: ciągle. [przypis edytorski]

[140]

siła (starop.) — dużo, mnóstwo. [przypis edytorski]

[141]

silno wielka (starop.) — bardzo wielka; bardzo duża. [przypis edytorski]

[142]

ciszczba (starop.) — ciżba; tłum. [przypis edytorski]

[143]

kogokole (starop.) — kogokolwiek. [przypis edytorski]

[144]

para (starop.) — opary, zapach. [przypis edytorski]

[145]

le (starop.) — li, tylko; ktory le: którykolwiek, który tylko. [przypis edytorski]

[146]

natemieście (starop.) — natychmiast. [przypis edytorski]

[147]

są (…) stały (starop. forma) — forma złożona czasu przeszłego. [przypis edytorski]

[148]

cztyrzy (starop.) — cztery. [przypis edytorski]

[149]

są (…) miały (starop. forma) — forma złożona czasu przeszłego. [przypis edytorski]

[150]

takież (starop.) — także. [przypis edytorski]

[151]

k temu (starop.) — do tego; tu: w dodatku. [przypis edytorski]

[152]

rozdrzeć (starop.) — tu: otworzyć. [przypis edytorski]

[153]

nicht (starop.) — nikt. [przypis edytorski]

[154]

prosić za co (starop.) — prosić o co. [przypis edytorski]

[155]

otjąć (starop.) — odebrać. [przypis edytorski]

[156]

wżdy (starop.) — przecież; tu: jednak. [przypis edytorski]

[157]

eżby (starop.) — iżby, żeby. [przypis edytorski]

[158]

ale a. ali (starop.) — tu: oto. [przypis edytorski]

[159]

mało (starop.) — trochę; poznać mało: trochę się dowiedzieć. [przypis edytorski]

[160]

co by na tym liście stało (starop.) — co jest napisane w tym liście. [przypis edytorski]

[161]

jedno (starop.) — jedynie, tylko; tu: dopiero. [przypis edytorski]

[162]

wściągła (starop. forma) — 3 os.lp r.ż od czas. wściągać; tu: wyciągnęła. [przypis edytorski]

[163]

cześć (starop.) — czytać; był czyst: był czytany; przeto iż był jeden do drugiego czyst tu: ponieważ był pisany przez jedno do drugiego a. ponieważ był przez jedno przeznaczony do czytania dla drugiego (przez męża dla żony). [przypis edytorski]

[164]

syn Eufamijanow (starop.) — syn Eufamijanowy, czyli syn Eufamijana. [przypis edytorski]

[165]

ksiądz (starop.) — książę. [przypis edytorski]

Jednorazowo Miesięcznie

15 zł

tyle kosztują 2 minuty nagrania audiobooka

35 zł

tyle kosztuje redakcja jednego krótkiego wiersza

55 zł

tyle kosztuje przetłumaczenie 1 strony z jęz. angielskiego na jęz. polski

200 zł

tyle kosztuje redakcja 20 stron książki

500 zł

Dziękujemy za Twoje wsparcie! Uzyskujesz roczny dostęp do przedpremierowych publikacji.

20 zł /mies.

Dziękujemy, że jesteś z nami!

35 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na opłacenie jednego miesiąca utrzymania serwera, na którym udostępniamy lektury szkolne.

55 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na nagranie audiobooka, np. z baśnią Andersena lub innego o podobnej długości.

100 zł /mies.

W ciągu roku twoje wsparcie pozwoli na zredagowanie i publikację książki o długości 150 stron.

Inna kwota

Bezpieczne płatności zapewniają: PayU Visa MasterCard

Dane do przelewu tradycyjnego:

nazwa odbiorcy

Fundacja Wolne Lektury

adres odbiorcy

ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa

numer konta

75 1090 2851 0000 0001 4324 3317

tytuł przelewu

Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail

wpłaty w EUR

PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374

Wpłaty w USD

PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385

SWIFT

WBKPPLPP

Zamknij

Proszę czekać...

Czytaj w przypisie dolnym

Zaloguj się / Załóż konto

Słuchaj od tego miejsca

Lektury szkolne za darmo dla wszystkich dzieciaków? To możliwe! Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku!
KRS: 0000070056
Nazwa organizacji: Wolne Lektury

Chcemy, aby każde dziecko w Polsce miało wygodny i bezpłatny dostęp do lektur szkolnych - zróbmy to razem! Wspieraj Wolne Lektury stałą wpłatą!
Kliknij, by dowiedzieć się więcej >>>

Warto wspierać czytanie w każdej formie, możliwie dostępne dla wszystkich. I takich książek, po które warto sięgnąć

Sylwia Chutnik

Znajdź nasze książki na Legimi! Za każdym razem, kiedy czytasz lub słuchasz Wolnych Lektur w księgarni Legimi, wspierasz naszą bibliotekę - DZIĘKUJEMY!

Zapisz się na newsletter, a nie przegapisz naszych publikacji. Zawsze możesz zrezygnować. Kliknij i podaj adres email

Nie bądź wuj ponury, wspieraj Wolne Lektury!

Audiobooki Wolnych lektur znajdziesz też na naszym kanale na YouTube.

Regularnie dodajemy nowe książki. By ich nie przegapić, subskrybuj nasz kanał.

Kliknij obrazek, by subskrybować!

Wolne Lektury rozwijają się dla Ciebie. A co ty zrobiłeś dla Wolnych Lektur? Wesprzyj nas!

W 2020 roku z biblioteki Wolne Lektury skorzystało za darmo blisko 12 milionów użytkowników, jednak wspiera nas na stałe tylko mniej niż 1% czytelników. Zmień to! Kliknij i dorzuć się!

Dlaczego warto pamiętać o Kochanowskim, w jaki sposób zmiana akcentu może symbolizować bunt, jak rymować, aby prawie nikt nie zauważył, że rymujecie - wszystkiego dowiesz się słuchając Mistrzowskiej Szkoły Poezji.

Legenda o św. AleksymVita sancti Allexii rikmice[1]

Przypisy

15 zł

35 zł

55 zł

200 zł

500 zł

20 zł /mies.

35 zł /mies.

55 zł /mies.

100 zł /mies.

Dane do przelewu tradycyjnego:

Fundacja Wolne Lektury

ul. Marszałkowska 84/92 lok. 125, 00-514 Warszawa

75 1090 2851 0000 0001 4324 3317

Darowizna na Wolne Lektury + twoja nazwa użytkownika lub e-mail

PL88 1090 2851 0000 0001 4324 3374

PL82 1090 2851 0000 0001 4324 3385

WBKPPLPP

Legenda o św. AleksymVita sancti Allexii rikmice [1]