- Cierpienie: 1
- Dziecko: 1
- Historia: 1
- Klęska: 1
- Los: 1 2
- Matka: 1 2
- Matka Boska: 1
- Niewola: 1
- Pamięć: 1
- Polak: 1
- Pozory: 1
- Syn: 1
- Tajemnica: 1
- Trucizna: 1
- Walka: 1 2
- Wąż: 1
- Wróg: 1
- Zabawa: 1
- Zmartwychwstanie: 1
Adam MickiewiczDo matki Polki
1
W źrenicach błyszczy genijuszu
[1] świetność;
Jeśli mu patrzy z czoła dziecinnego
Dawnych Polaków duma i szlachetność;
5
Jeśli rzuciwszy rówieśników grono,
Do starca bieży, co mu dumy pieje
[2];
Jeżeli słucha z głową pochyloną,
Kiedy mu przodków powiadają dzieje:
10Klęknij przed Matki Bolesnej obrazem,
I na miecz patrzaj, co Jej serce krwawi:
Takim wróg piersi twe przeszyje razem!
Bo choć w pokoju zakwitnie świat cały,
Choć się sprzymierzą rządy, ludy, zdania:
15Syn twój wyzwany do boju bez chwały
I do męczeństwa… bez zmartwychpowstania.
Iść na dumanie… zalegać rohoże
[3],
Oddychać parą zgniłą i wilgotną
20I z jadowitym gadem dzielić łoże.
Tam się nauczy pod ziemię kryć z gniewem
I być jak otchłań w myśli niedościgły;
Mową truć z cicha, jak zgniłym wyziewem,
Postać mieć skromną, jako wąż wystygły.
25
Piastował krzyżyk, na którym świat zbawił:
O matko Polko! ja bym twoje dziecie
[4]
Przyszłymi jego zabawkami bawił.
30Do taczkowego każ zaprzęgać woza,
By przed katowskim nie zbladnął obuchem
[5],
Ani się spłonił
[6] na widok powroza
[7];
Bo on nie pójdzie, jak dawni rycerze,
Utkwić zwycięski krzyż w Jeruzalemie,
35Albo jak świata nowego żołnierze
Na wolność orać, krwią polewać ziemię.
Wyzwanie przyszle
[8] mu szpieg nieznajomy,
Walkę z nim stoczy sąd krzywoprzysiężny;
A placem boju będzie dół kryjomy,
40A wyrok o nim wyda wróg potężny.
Zwyciężonemu za pomnik grobowy
Zostaną suche drewna szubienicy,
Za całą sławę krótki płacz kobiecy
I długie, nocne rodaków rozmowy.
Pisałem na drodze do Genui 1830.