- Kwiaty: 1
- Natura: 1
- Przemiana: 1
- Przemijanie: 1
- Rośliny: 1
- Śmierć: 1
Józef RufferJabłonie
1
Białe, puszyste kwiaty i sypkie różane kwiaty
Ku słońcu się otwierają: jabłoni sen bogaty…
I woń przez sad się przelewa i sad w nadziejach tonie…
5
Zawistna, drapieżnopalca, czeka posępnej obiaty
[1].
O kwiaty ślepe — w krąg smutek oblata was ciężkoskrzydlaty…
O kwiaty głuche — w krąg cisza wieść kruczą kracze o zgonie…
Jabłonie! kwitnące jabłonie! — pochmurne me słowo, zaiste —
10Lecz muszęci
[2], bowiem widzę, a nie masz we mnie przewiny,
Ino są smutki głębokie, na dnie się wijące, wieczyste…
— A jednak, kwitnące jabłonie, soczyste się budzą w nas Moce
Wyniosłej dumy i wstają ze smutków pomrocznej głębiny:
Jabłonie! hej, serca do góry! w jesieni z nas będą owoce!…