Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Wolne Lektury potrzebują pomocy - dorzuć się

Leon Schiller, Pastorałka
Posłuchaj w ElevenReader

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Religijne misterium w połączeniu z ludową prostotą i kolorowym folklorem. Ryzykowne? Nie, widowiskowe!

W Pastorałce Schillera spotykamy się z historią dobrze znaną z Ewangelii Nowego Testamentu i tradycji katolickiej — Archanioł zwiastuje, Chrystus rodzi się w ubogiej stajence, przybywają pastuszkowie oraz mędrcy ze Wschodu, a okrutny Herod zarządza rzeź niewiniątek. Tym razem jednak równie ważne, jak sacrum, staje się profanum. Pastuszkowie, którzy odwiedzają nowo narodzone Dzieciątko, zyskują imiona i wizerunki, a ich droga do Betleem staje się jakby trochę bardziej znana… Korydon, Dameta, Maścibrzuch i inni przybywają z różnych kierunków na mapie… Polski. Ich postaci i zachowania są swojskie, dzięki czemu pokorni Pastuszkowie z jasełkowych scen stają się wreszcie autentyczni, żywi, a nawet bliscy.

Dla dzisiejszego odbiorcy Pastorałka Schillera to utwór pozwalający zanurzyć się w świecie nie tyle historii przedstawionej w tekście, ile w jej formie — doświadczyć ludowego misterium, języka, którym posługują się kolędnicy z prostego ludu, a nawet podejrzeć ich autentyczne zachowania.

Pastorałka Leona Schillera z muzyką Jana Adama Maklakiewicza to misterium ludowe, wystawione na scenie po raz pierwszy w Teatrze Reduta w Warszawie w 1922 roku. Utwór, zanim otrzymał ostateczny tytuł i kształt, był wielokrotnie wystawiany na scenie (już od 1919 roku) jako Szopka staropolska. Misterium do dziś należy do najbardziej znanych dzieł Schillera, a przez ponad sto lat istnienia było wielokrotnie wystawiane na różnych scenach w reżyserii i w obsadzie największych nazwisk teatru polskiego.

Zarówno scenariusz widowiska, jak i muzyka opierają się na tradycyjnych tekstach ludowych, kolędach i pieśniach bożonarodzeniowych, a także nawiązują do szopek krakowskich i ludowych inscenizacji.

Tematem Pastorałki jest oczywiście narodzenie Jezusa Chrystusa. Wszystkie role — zarówno Maryi i Josepha, jak i pastuchów — odgrywane są przez kolędników. Tekst misterium opatrzony jest licznymi didaskaliami, gdzie szczegółowo opisane są m.in. scenografia, kostiumy i ruch sceniczny aktorów. To utwór obrazowy i wyrazisty — sama lektura e-booka Pastorałki Schillera to już niemal doświadczenie uczestnictwa w spektaklu.

Utwór Leona Schillera Pastorałka dostępny jest w formie e-booka w najpopularniejszych formatach, umożliwiających lekturę online oraz na urządzeniach przenośnych (EPUB, PDF, TXT).

Spis treści:

    PROLOG
    1. 1. CHORAŁ
    2. 2. ŚPIEW KOLĘDNIKÓW
  1. SPRAWA PIERWSZA UPADEK PIERWSZYCH RODZICÓW
    1. 3. PPRELUDIUM ORGANOWE NA TEMAT „ACH, ZŁA EWA NAROBIŁA”
    2. 4. ŚPIEWKA ADAMA
    3. 5. ŚPIEWKA ADAMA
    4. 6. CHÓR
  2. SPRAWA DRUGA ZWIASTOWANIE
    1. 7. CHORAŁ
    2. 8. PRELUDIUM ORGANOWE NA TEMATACH ARCHANIOŁ GABRYEL, MAGNIFICAT I Z PORADY TRÓJCY ŚWIĘTEJ
    3. 9. Chorał
  3. SPRAWA TRZECIA MARIA I JOSEPH W BETLEJEM NOCLEGU SZUKAJĄ
    1. 10. DWUŚPIEW MARYI I JOSEPHA
    2. 10. ŚPIEW JOSEPHA
    3. 10. ŚPIEW MARYI
    4. 11. MELODRAM: SEN JOSEPHA
    5. 12. ŚPIEW ANIOŁÓW
  4. SPRAWA CZWARTA ADORACJA ANIELSKA
    1. 13. ŚPIEW I TANIEC ANIOŁÓW
    2. 14. TRÓJŚPIEW WOŁU, OSŁA I JOSEPHEM
    3. 15. ROZMOWA ANIOŁÓW Z JOSEPHEM
    4. 16. KOLĘDA NA SKRZYPECZKACH
    5. 17. KOŁYSANKA MARYI PANNY
  5. SPRAWA PIĄTA ACTUS PASTORALIS
    1. 18. ŚPIEWKA KORYDONA
    2. 19. SCENA ŚPIEWANA
    3. DWUŚPIEW
    4. MAZUREK
    5. 20. ROZMOWA Z ECHEM
    6. 21. GLORIA
    7. 22. KOLĘDA ANIOŁÓW
    8. 23. KRAKOWIAK
    9. 24. KAPELA GENERALNA
    10. 25. KOLĘDA RYCZYWOŁA
    11. 26. ŚPIEW ŻYDKA
    12. 27. DWUŚPIEW RYCZYWOŁA I ŻYDKA
    13. 28. JAZDA NA TURONIU
  6. SPRAWA SZÓSTA ADORACJA PASTERSKA
    1. 29. CHORAŁ
    2. 30. KOŁYSANKA ANIOŁÓW
    3. ZABAWA PRZY NOWONARODZONYM PANU JEZUSIE
    4. 30. KOŁYSANKA ANIOŁÓW
    5. 31. MELODRAM. ROZMOWA MARYI I JOSEPHA Z PASTERZAMI
    6. 32. PASTORAŁKA
    7. 33. POLONEZ I KRAKOWIAK
  7. SPRAWA SIÓDMA O HERODZIE OKRUTNIKU
    1. 34. CHORAŁ
    2. 35. ŚPIEW PACHOŁÓW HERODA
    3. 36. DRABANT
    4. 37. MELODRAM. WIDZENIE KRÓLA KACPRA
    5. 36. DRABANT
    6. 38. MELODRAM. ANIOŁ — ŚMIERĆ — DIABEŁ
    7. 39. MELODRAM. HEROD — ANIOŁ — ŚMIERĆ I DIABEŁ
  8. SPRAWA ÓSMA ADORACJA KRÓLÓW
    1. 40. CHÓR ANIOŁÓW
    2. KROTOFILA DUSZY POBOŻNE Z NOWONARODZONYM JEZUSEM
    3. 41. POLONEZ TRZECH KRÓLÓW
    4. 42. ŚPIEW I TANIECH TRZECHKRÓLOWEGO ORSZAKU
    5. 43. ODEJŚCIE TRZECHKRÓLOWEGO ORSZAKU
  9. SPRAWA DZIESIĄTA KAŹŃ HERODA
    1. 44. CHÓR
    2. 45. MUZYKA ŻAŁOBNA
    3. 46. MELODRAM. ŚMIERĆ SENTENCJE WYGŁASZA
    4. 47. TANIEC ŚMIERCI I DIABŁA
  10. EPILOG
    1. 48. ŚPIEW KOLĘDNIKÓW
    2. Pomysł Pastorałki i różne próby jej wykonania
    3. Słowo od wydawcy

O autorze

Leon Schiller
Autor nieznany, domena publiczna, Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1967, Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika "Stolica", Warszawa 1966, p. 96

Leon Schiller

Ur.
14 marca 1887 w Krakowie
Zm.
25 marca 1954 w Warszawie
Najważniejsze dzieła:
Pastorałka, Kram z piosenkami, Gody weselne, Teatr ogromny

Polski reżyser i teoretyk teatru, autor tekstów i kompozytor muzyki do spektakli Pastorałka, Gody weselne, twórca scenariuszy teatralnych i słuchowisk radiowych, pedagog, więzień Pawiaka i obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, uczestnik powstania warszawskiego.

Urodzony jako Leon Jerzy Wojciech Schiller de Schildenfeld. Studiował filozofię i polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Sorbonie w Paryżu. Debiutował jako twórca i wykonawca piosenek w kabarecie Zielony Balonik w 1906 r., a jako reżyser w 1917 w Teatrze Polskim w Warszawie. Związany również ze stołecznymi scenami teatrów: Reduta, im. Bogusławskiego i Ateneum. Pracując we Lwowie w Teatrze Wielkim, Teatrze Rozmaitości i Małym w l. 1930–1932 rozwinął swoją koncepcję teatru monumentalnego (por. publikacja Teatr ogromny, 1961). Zasłynął z inscenizacji dramatów wielkich romantyków: Kordiana i Snu srebrnego Salomei Słowackiego oraz Dziadów Mickiewicza, po które sięgnął jako drugi po Wyspiańskim. Realizował także przedstawienia o aktualnej problematyce społecznej. W 1933 został kierownikiem wydziału reżyserskiego Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Po wojnie w latach 1946–1949 pełnił funkcję rektora Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi (PWST). Był redaktorem naczelnym pisma „Teatr” (1947–1949) i twórcą „Pamiętnika Teatralnego” (1952).