Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Wanda Sieradzka, Samobójstwo
 
  • 1.75×
  • 1.5×
  • 1.25×
  • 0.75×
  • 0.5×

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Pobieranie audiobooka

Wybierz wersję dla siebie:

.mp3

Uniwersalny format, obsługiwany przez wszystkie urządzenia.

OggVorbis

Otwarty format plików audio, oferujący wysokiej jakości nagranie.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Wanda Sieradzka
Wanda Sieradzka in a 1947 Polish passport (cropped), Gower, CC BY-SA 4.0

Wanda Sieradzka

Ur.
29 września 1922 w Łódź
Zm.
1 stycznia 2008 w Haarlem
Najważniejsze dzieła:
Nie płacz kiedy odjadę (2005)

Poetka, autorka tekstów piosenek i scenariuszy telewizyjnych, dziennikarka, tłumaczka.

Autorka wielu tekstów piosenek, które stały się przebojami, do najbardziej znanych należą Nie płacz kiedy odjadę (piosenka napisana dla włoskiego piosenkarza Marino Mariniego podczas jego pobytu w Polsce) i Gdzie są chłopcy z tamtych lat (tłumaczenie piosenki Peta Seegera Where Have All the Flowers Gone) z repertuaru Sławy Przybylskiej, a także Nie mów nic, Doliny w kwiatach, Ballada o Suliko czy Róża była czerwona. Była członkinią Związku Polskich Autorów i Kompozytorów.

Pochodziła z zasymilowanej żydowskiej rodziny, jej ojciec Zygmunt Kahan był społecznikiem, piłsudczykiem, matka Paulina (z domu Żytnicka) pochodziła z zamożnej rodziny właścicieli fabryki koronek z Kalisza. Absolwentka Institut d'études françaises de Touraine we Francji.

W czasie II wojny światowej przebywała w getcie warszawskim, z którego udało jej się wydostać na aryjską stronę w 1943. Została wówczas łączniczką wydziału prasowo-wydawniczego VI oddziału Sztabu Komendy Głównej Armii Krajowej, używała pseudonimu Elżbieta. W obawie przed szmalcownikami wyjechała do Austrii, a stamtąd ponownie, bojąc się rozpoznania, przedostała się do Szwajcarii.

Po wojnie wróciła do Polski. Od 1950 pracowała jako dziennikarka. W latach 1960–1988 była członkinią Redakcji Programów Rozrywkowych TVP. W latach 80. prowadziła autorski program telewizyjny Zza wachlarza pani Wandy. Po przejściu na emeryturę wyjechała do Holandii.