Skąpstwo, jak każda inna monomania, to jedna z twarzy egoizmu.
Harpagon, sześćdziesięcioletni tyran domowy, ma dwójkę dzieci — Elizę oraz Kleanta. Eliza jest zakochana w Walerym, który przyjął funkcję zarządcy u Harpagona, by być bliżej niej. Kleant oddał serce poznanej przypadkiem Mariannie, niezmożnej panience, mieszkającej wraz z matką w mieście. Oboje ukrywają swoje uczucia przed skąpym i apodyktycznym ojcem. Szczęście dzieci nie liczy się dla niego: nie zgodziłby się na małżeństwa z osobami, które same wybrały, idąc za głosem serca. Ojciec chce, aby Eliza poślubiła bogatego wdowca Anzelma, sam zaś chce poślubić, jak się okazuje, Mariannę. Innym wątkiem jest kradzież szkatułki ze skarbem — jedynego prawdziwego obiektu uczuć Harpagona. W sprawie tej zostaje przeprowadzone śledztwo: podejrzani są wszyscy domownicy. Zwrot akcji przynosi wyjaśnienie dziejów niejakiego don Tomasza d'Alburci z Neapolu i jego rodziny. Ostatecznie okaże się, że prawdziwa miłość ojcowska opłaci wszelkie niezbędne koszty i doprowadzi do szczęścia i zgody. Skąpiec zaś zostanie ze swą szkatułką.
Skąpiec to komedia Moliera, po raz pierwszy wystawiona w roku 1668. Początkowo nie spodobała się publiczności, jednak po pewnym czasie została dołączona do stałego repertuaru teatrów.
