Zygmunt Krasiński
Nie-Boska komedia
CHÓR ARTYSTÓW
Na ruinach gotyckich świątynię zbudujem tu nową — obrazów w niej ni posągów nie...
Na ruinach gotyckich świątynię zbudujem tu nową — obrazów w niej ni posągów nie...
Wydaje ci się tak dziwne, iż ofiarując ci rękę, mówię równocześnie o powrocie na scenę...
Co za widok!… Może pan malujesz?… Może artysta?… Pewny pan Calame, pejzażysta, mieszkał u nas...
Jest to po prostu malarz, łaskawy panie, nazwiskiem Romano, który się kradzieżą natury wyżywia — herbu...
Motywem tym oznaczamy opisy kondycji, losu i problemów artystów w ogóle, jak również wskazujemy charakterystyczne fragmenty przedstawiające poszczególne postaci artystów różnych dziedzin. Wśród przykładów ilustrujących treściową zawartość tego motywu można wskazać np. obraz Boga-artysty (architekta, twórcy świata) w Pieśni XXV (Ks.II) Jana Kochanowskiego, czy Konrada — bohatera III cz. Dziadów Mickiewicza — poety i samotnika, który odnajduje ukojenie w sztuce.