Émile Verhaeren
Wychodźcy
Wiekuistych dróg tułacze,
Dżdżów pijaki, mgieł palacze.
Nic nie mają nasi ludzie:
Nic a nic...
Użycie jest tu dość oczywiste: mianowicie przy znamiennych opisach i przedstawieniach biedy, ale też ludzi biednych oraz dla wskazania ogólniejszych refleksji na temat tego, czym jest bieda i w jaki sposób kształtuje los i kondycję ludzką (np. w przypadku franciszkańskiego ideału życia świętego ubóstwo jest czynnikiem pożądanym).