Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 454 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Juliusz Słowacki
Duma o Wacławie Rzewuskim
Do cara pieśń doszła — wściekłością się pienił
I głowę Emira na ruble ocenił;
Bo myślał...
Juliusz Słowacki
Duma o Wacławie Rzewuskim
I zasnął głęboko — bo trud go osłabił…
Śpiącego od cara najęty chłop zabił,
I sztylet...
Juliusz Słowacki
Kordian
Któż mię budzi? czy godzina biła?
Przychodzę do pamięci… latarnie — mogiła…
Jesteś jednym z grabarzy...
Juliusz Słowacki
Kordian
Ta komnata srebrnego nalała się blasku,
Trójnóg złoty — korona leży na trójnogu,
Jest to korona...
Juliusz Słowacki
Kordian
Ciszej! patrz… jakieś straszydło
Z ognistą twarzą wyszło z sypialnej komnaty.
Nie słychać kroku jego...
Juliusz Słowacki
Kordian
W jeden rząd długi, prosty piechota się zwarła.
Gdybyś o cal z szeregu wykazał pierś...
Juliusz Słowacki
Kordian
Nudno! Szkoda, żem puścił tego szambelana,
Co jak mops na dwu łapach przede mną tańcował...
Juliusz Słowacki
Kordian
Bracie! bracie, z tygrysem nie zaczynaj wojny!
Jam ci tron dał, na którym siedzisz, ja...
Motyw: Car
W polskiej literaturze, szczególnie tej z okresu romantyzmu, zmitologizowana postać cara stanowi uosobienie wroga Polski (por. Psalmy Przyszłości Krasińskiego) oraz synonim tyrana (por. ,,kłótnię" Konrada z Bogiem w trzeciej części Dziadów Mickiewicza). Car stał się wcieleniem tego, co w Rosji złe, imperialne i przeciwne wolności. Często przy tym przeciwstawiano cara rosyjskiemu ludowi.
