
Marek Aureliusz
Rozmyślania
Będziesz też kiedy, duszo ma, dobra, prosta, jednolita, naga, widoczniejsza niż to ciało, które cię...
Będziesz też kiedy, duszo ma, dobra, prosta, jednolita, naga, widoczniejsza niż to ciało, które cię...
Te są swoiste cechy duszy rozumnej: samą siebie widzi, sama siebie rozkłada na części, robi...
Kula duszy zachowuje swą postać, gdy ani nie pożąda niczego poza sobą, ani się w...
Twa część duchowa i cała część ognista, ile jej tkwi w tobie, jakkolwiek z natury...
jeżeli oddalisz — powtarzam — od tej woli twej to, co z nią jest złączone na podstawie...
należy rozważać, jaką jest każda istota od jej poczęcia do chwili otrzymania duszy i od...
A czują nie wszyscy. Są serca tak materialne, że pojmują uczucie dopiero wówczas, gdy...
Lanceor nie jest wolny, bo nie jest już sobą samym, i od godziny oddaję go...
Czyż jego postępowanie nie było dość wyraźne? Był on człowiekiem jak Hillel, jak Miriam, jak...
W tradycji neoplatońskiej i chrześcijańskiej dusza miała być częścią niematerialną, składającą się, obok ciała, na całość osoby. Motywem tym zaznaczamy wypowiedzi określające, czym jest dusza, jaka jest sfera oraz zakres jej istnienia i działania, jakie są ,,prawa duszy". W romantyzmie są to np. prawa przeciwstawne tym organizującym ziemski, materialny porządek społeczny: pojawia się tu koncepcja siostrzanych dusz, nie mogących połączyć się na tym świecie węzłem małżeńskim, ale nieuchronną mocą przeznaczenia mających się połączyć w zaświatach (odwołuje się do niej Gustaw w Dziadach Mickiewicza). Synonimem duszy bywa serce.