Marmontel odwiedzał za młodu często starego Boindin, słynnego z dowcipu i z niedowiarstwa. Pewnego razu...
N… powiadał, że filozof powinien zacząć od szczęścia umarłych, nie cierpieć i mieć spokój; potem...
Czas jest, powiadał N…, aby filozofia miała swój indeks, tak jak Inkwizycja w Rzymie i...
On psuje młodzież! A gdy ich się kto spyta, co z nią robi i czego...
Podobnie zaiste postąpił, jakby sobie żart robił i chciał spróbować, czy Sokrates, ten mędrzec, pozna...
Poszedłem do kogoś z tych, którzy uchodzą za mądrych, aby jeśli gdzie, to tam przekonać...
A jak ich ktoś pyta, co on robi takiego i czego on naucza, nie umieją...
— Meletosie, czy istnieje taki człowiek, który wierzy w istnienie spraw ludzkich, a w istnienie ludzi...
Postać filozofa w naszej literaturze pojawia się niestety najczęściej w oświetleniu ironicznym i bywa na ogół traktowana nieprzychylnie lub prześmiewczo (przykład: postać Filozofa w Nie-Boskiej komedii). Zaznaczamy jednak te fragmenty, które mówią o filozofach, zbierając materiał do refleksji nad tym, dlaczego mamy taki właśnie wizerunek osoby zajmującej się profesjonalnie poszukiwaniem mądrości.
