 
      
    
    
  Charlotte Brontë
Dziwne losy Jane Eyre
Rada byłam, gdy udało mi się wyciągnąć go ze sklepu z jedwabiem, a potem od...
 
      
    
    
  Rada byłam, gdy udało mi się wyciągnąć go ze sklepu z jedwabiem, a potem od...
 
      
    
    
  — Och, warto ją widzieć i słyszeć! — zawołał. — Czyż nie jest oryginalna? Czy nie jest z...
 
      
    
    
  W obecności innych osób byłam zawsze, tak jak dawniej, pełna uszanowania i spokojna. Tylko w...
 
      
    
    
  To prawda. Chociaż pan Rivers drgnął przy pierwszym dźwięku tego muzykalnego głosu, jak gdyby piorun...
 
      
    
    
  — Jane, uspokój się. Nie wyrywaj się jak dziki, oszalały ptak, który łamie własne pióra, miotając...
 
      
    
    
  — I cóż? — odpowiedział lodowato.
— Powtarzam, że chętnie zgadzam się pójść z tobą, jako twoja towarzyszka-misjonarka...
 
      
    
    
  jedno z dzieci uderzyło Charlotte książką w czoło (reminiscencję tego zdarzenia znajdziemy w Dziwnych losach...
 
      
    
    
  Mówił sobie: „Muszę mieć jedną z tych dwóch kobiet”. Wolałby o wiele starać się o...
 
      
    
    
  Parę razy podczas tej długiej sceny pani de Rênal żal się robiło tego nieboraka, z...
Fragmenty odnoszące się do tego motywu — dotyczące zarówno funkcji przypisywanej kobiecie w społeczeństwie, oczekiwań wobec niej, jak i określające jej odrębność (duchowo-fizyczną) — zawierać będą zapewne wiele stereotypów i frazesów. Można jednak liczyć, że zebrany materiał posłuży do ciekawych badań i interpretacji (zob. też: córka, siostra, panna młoda, żona, matka, gospodyni, czarownica, kobieta upadła, ciało).