Podróż trwała trzy dni i cztery noce, a była jednym wielkim zdumieniem dla naszego małego...
Radość Kreta doszła do szczytu, kiedy w swojej bezcelowej wędrówce stanął nagle na brzegu rzeki...
— To jest nasza Rzeka, jedyna na świecie! — sprostował Szczur.
— I ty naprawdę mieszkasz na jej...
Skręcili w bok od głównego koryta Rzeki i wpłynęli na coś, co na pierwszy rzut...
Gdy sunęli naprzód, bujna trawa łąk po obu stronach Rzeki wydała się im dziwnie żywa...
Jako woda płynąca — rzeka wiąże się z motywem przemijania i zmienności rzeczywistości (co znajduje odbicie w klasycznych maksymach Heraklita z Efezu), a więc w jakiś sposób odsyła też do przemyśleń na temat kondycji ludzkiej czy obrazu świata. W literaturze polskiej (u Orzeszkowej, czy Żeromskiego) rzeka kojarzona jest historią (jest jej niemym świadkiem) i tradycją — a więc raczej z trwaniem niż przemijaniem.
