
Zofia Nałkowska
Dwojra Zielona
Jak już resztę nas zabrali, to już się nie chowałam. I sama poszłam za naszymi...
Jak już resztę nas zabrali, to już się nie chowałam. I sama poszłam za naszymi...
Pomyślała, że nie ma na świecie samotności. Łucja poszła, ale jej cudze słowa i cudze...
— A ja wiedziałam, że się wrócisz — powiedziała z cichą radością. — Ciągle o tobie wtedy myślałam...
Czyż to możebne być samotnym! — Lękliwy nie wie, co znaczy być samotnym: za jego plecami...
Zaćmienie nieba. — Znacież wy zemstę nieśmiałych ludzi, co zachowują się w towarzystwie, jak gdyby swe...
Ogrodnik i ogród. — Z wilgotnych, dżdżystych dni, samotności, bezmiłosnych czyichś słów plenią się wnioski jak...
W sprawie wychowania. — Zaświtało mi z wolna, na czym polega najpowszechniejszy niedostatek naszego sposobu wychowywania...
Wymińmy go! — Szczędźcie go! Pozwólcie mu pozostać w samotności! Chcecież go całkiem rozbić? Znać na...
Dalekie perspektywy. — A: Lecz po co ta samotność? — B: Nie gniewam się na nikogo. Atoli...
Motyw ten pojawił się obok samotnika, by oznaczać nim wszystkie te fragmenty, w których mowa o samotności jako sytuacji egzystencjalnej, mającej wielkie znaczenie w życiu ludzkim.