Na jednym balu w Warszawie widziałem pułkownika Tyszkiewicza i mego brata w granatowych frakach z...
W pułku 11. ułanów oficer musiał mieć kurtkę granatową z amarantowym kołnierzem i białymi wyłogami...
Strój ich publiczny był: suknia długa do ziemi z czarnego sukna z wysokim kołnierzem, białem...
Proboszczowie, plebani i inni tego rzędu księża chodzili zawsze w sukniach czarnych długich, pospolicie księskiemi...
Mankietki u koszul około rąk weszły w modę duchowną tym porządkiem, jak fryzury i peruki...
Popi, mający żony, wraz z chłopami chodzili do karczmy; bo albo go żona wciągnęła albo...
Od pasa do nóg już nie używano zbroi, szarawary przestronne i fałdziste, na wierzch butów...
Trzecia, a ta najprawdziwsza była przyczyna długiego używania strzał, a nie tak strzał, jak sajdaków...
Towarzysz w każdej kompaniji publicznej był uważany jak osoba dystyngwowana, mieścił się między pierwszemi osobami...
Takowe trafunki częstokroć towarzystwu, a czasem i samym oficerom polskiego autoramentu zdarzone, dały okazją do...
Znamy dokładnie suknie Izabeli Łęckiej, wiemy, co nosił Werter — jego stroje wykreowały modę, którą swego czasu naśladowali masowo nadwrażliwi romantyczni młodzieńcy skupieni na doznawaniu weltschmerzu. Pisarze ubierali bohaterów z dużą dokładnością i sądzimy, że nie jest to bez znaczenia. Reymont, który miał pewne doświadczenie krawieckie ubierał bohaterki zgodnie z obowiązującą modą lub ludowym obyczajem. Stroje Daisy z Wampira też są nieprzypadkowe. Pod hasłem strój (połączonym pewnym pokrewieństwem z przebraniem) zbieramy co celniejsze fragmenty literackie poświęcone ubiorom.
