„Po cóż żyć? Wszystko jest marnością! Żyć — to słomę młócić; żyć — to spalać się nieustannie...
Tacy zasiadają do stołu, nic ze sobą nie przynosząc, nawet głodu nie przynoszą: — i oto...
Mam jeszcze w sobie głębokie poczucie marności, małości, znikomości wszystkich ziemskich zdobyczy i tryumfów. Wiem...
— Wszystko to jest doczesność i znikomość. Nie na takie roboty człowiek patrzył, a wniwecz poszły...
Motyw vanitas ma swe źródła w biblijnej księdze Koheleta, który pisał: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Oznacza to, że wszystko przeminie, świat nie jest wieczny. Do motywu tego nawiązywał Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach, np. pisząc o marności człowieka, który ginie jak cień w Sonecie II, Na one słowa Jopowe.
