— Powiedzcież teraz sami, panie, czym głupio zrobił, żem nie chciał brać łupu z pierwszej waszej...
— Do stu piorunów! a toś pan ślicznie powiedział — zawołał Sancho — ale nie tak to nowe...
Zgniłość mi ojcem, matka, bracia, siostry robacy: a ja przecię całego nieba potęgę na rękę...
Cóż dalej. Ubiorą trupa w koszulę, pokazując, że więcej na tamten świat z sobą bierze...
Druga część, z którejm złożony, ciało, więzienie duszy, masz zgniłości instrument grzechu i ceber plugastwa...
Motyw vanitas ma swe źródła w biblijnej księdze Koheleta, który pisał: „marność nad marnościami i wszystko marność”. Oznacza to, że wszystko przeminie, świat nie jest wieczny. Do motywu tego nawiązywał Mikołaj Sęp Szarzyński w swoich sonetach, np. pisząc o marności człowieka, który ginie jak cień w Sonecie II, Na one słowa Jopowe.
