Motyw: Wdzięczność

— I my paniczowi ze swego coś przynieśli! — mówiły, płacząc. — A pamięta panicz, jak mego chłopaka...

Stała się rzecz dziwna, niesłychana, rzecz, jakiej podobnej nie pamiętano, odkąd miasteczko było miasteczkiem… nikt...

Ona nie myśli widocznie o tym, że jest garbaty i krzywy, lecz widzi w nim...