Motyw: Smutek

Jagusia zapłakała cichuśko, nie wiadomo laczego.

— Co ci to, co? — pytał dobrotliwie Rocho, gładząc ją...

I śpiewali tak strasznie, tak rozpacznie i tak jękliwie, jaże łzy się cisnęły, zamierało serce...

Czasem nasłuchiwał, a głównie myślał o Jagusi, słyszał ją kręcącą się po izbie; czasem stawała...

— Co wieziecie, Adamie, do domu? — pytała.

— Chustkę dla matki, kaszkiet ojcu, a dziewuchom paciorków…

— A...

Znał on to wszystko dobrze, znał, jak znał każdy rów, każdą suszkę, każde prawie grubsze...