Na gruncie hańby. — Kto chce ludziom odjąć jakieś wyobrażenie, nie zadowala się zwykle tym, że...
Oko prawe nie powinno ufać lewemu i światło musi przez pewien czas nienawidzić ciemności: to...
— Skoroś taki mądry, to powiedz mi, co to za nieszczęśnik, którego chowa się w ziemi...
Patrząc na nich przez wierzch stajni, zdawało się, że krępy chłop i para kasztanków ze...
Chłop wstał i począł znów iść przy koniu. Po drodze zasuwał niekiedy dłoń w kaletę...
— Był Nalewajko i Łoboda, była chmielnicczyzna, a teraz jest Dorosz; ziemia z krwi nie osycha...
Adam mówił, że w ziarnku zboża jest całe zboże, albowiem gdyby zginęło, z ziarnka może...
Przypowieść o człowieku, który sieje Ducha zmartwychwstającego. — Ludzie rozumieją tylko tego, kto żnie albo młóci...
— Nigdzie potęga, niewysłowiona mądrość, miłość jednako zawsze silna, bez początku i końca, wiekuiście ta sama...
Ważny w chrześcijaństwie symbol, którego rdzeń stanowi obraz ziarna, które dziś zasiane wyda plon dopiero w przyszłości. Ziarnem może być więc słowo (np. poety lub nauczyciela, zwłaszcza duchowego przewodnika), praca lub czyn, który nie przynosi natychmiastowych efektów. Ze względu na powiązanie tego motywu z oczekiwaniem na przygotowaną przyszłość, jest on bardzo bliski motywowi świtu. Dzięki symbolice ziarna można wytłumaczyć sens tego, co na pozór bezsensowne — tak na przykład bohaterowie III części Dziadów postrzegają swoje cierpienia jako środek prowadzący do przyszłego odrodzenia narodu. Oddziaływanie tego motywu wykracza zresztą znacznie poza kontekst religijny — symbolika ziarna, które wzejdzie dopiero jutro, była bardzo ważna dla pokolenia „przegranych rewolucjonistów” z lat 1905-1907, np. dla Andrzeja Struga. Motyw ziarna wiąże się też z wiedzą, nauką, rozwojem duchowym.
